tuin

 De tuin moet gekuist. Maar nu ik er, in dit maar aanhoudende mooie nazomerweer, vaak vertoef vraag ik me tegelijkertijd af: -waarom eigenlijk?-

De oerwoudsfeer die we aantroffen na vier maanden geen onderhoud te hebben gepleegd, hoewel de ergste stormschade door onze oppassers wel was geruimd, vond ik heel prettig. 

We hebben het paadje naar de schuur en fietsen vrijgemaakt, maar verder niet veel gedaan. Dus bekijk de foto's en misschien zegt u ook: 'die tuin moet niet gekuist!'

bezig

Vorige week was ik op een drukbezochte demonstratie, afgelopen zaterdag vierde ik een verjaardag in een restaurant met vrienden, dicht op elkaar gezeten, vanavond eten we met de ondernemingsraad (voor het eerst in anderhalf jaar ontmoeten we elkaar in levende lijve). Corona is ver weg.

De cijfers doen geloven dat dat zo blijft en dat we eerder voor de griep moeten oppassen dan voor een nieuwe golf. Maar ook daar zijn vaccins voor!

Dan over mijn nieuwe bezigheden. Het boek is klaar, ik meldde dat al op instagram. Een hels laatste lootje: de omslag. Maar het is weer gelukt en ziet er goed uit. Vijf exemplaren van de zes zijn weg dus wellicht al tijd voor een tweede druk :)

Ik was na een mislukte tango-proefles met een onbekende gevlucht in een andere tak van sport: ballet. Dat is verrassend leuk, ook al zie ik mezelf niet (nooit!) met een tutu en werd me verstaan gegeven, gisteren, dat een wijde broek niet kan. De juf kan dan niet zien of mijn knieen gestrekt zijn. Pff, volgens mij eerder een gebrek aan docent-kwaliteiten. Maar ik ben dan ook gewend geraakt aan de onovertroffen kwaliteiten van onze juf Pilates. Zo zijn ze niet allemaal...

Ook had ik me opgegeven voor een nieuw project: buddy-to-buddy. Nieuwkomers in Nederland worden gekoppeld aan een buddy om gedurende vier maanden contact op te bouwen, waarbij dat contact helemaal zelf in te vullen is. Wandeling langs historische panden in de stad, samen koken, gewoon kletsen of wat je zelf maar bedenkt. Ik was er zenuwachtig over aan wie ik gekoppeld zou worden want door de ervaring met de voorleesexpress weet ik dat een klik noodzakelijk is.

Wel, die lijkt er te zijn met mijn buddy: een jonge vrouw uit Syrië, die al een tijdje in Nederland is en de taal redelijk spreekt maar door vier kinderen waaronder een baby van anderhalf, veel aan huis gebonden is. Morgen ga ik bij haar op bezoek. We gaan wat aan taal doen. Dat vind ik zowiezo leuk.

politiek

Een week vol politiek. Eerst de speech van Sigrid Kaag. Daarna de oproep van Volt (de politieke partij waar ik lid van ben) om me verkiesbaar te stellen voor de gemeenteraad (doe ik niet) en afgelopen zondag de protestbijeenkomst in Amsterdam van Woonprotest tegen de op hol geslagen woningmarkt.

Met betrekking tot die speech van Kaag heb ik alle door mij regelmatig beluisterde podcasts (de kamer van Klok, de Stemming, Spindokters, de Zelfspotcast) en de radio: Kees Boonman beluisterd en alle artikelen in de Volkskrant gelezen. Daar hoorde ik wisselende, laten we zeggen zeer wisselende meningen. 

Over Volt misschien later meer. Nu nog even over de protestmars. Het was gezellig; altijd leuk om met gelijkgestemden samen ergens tegen of voor te zijn. Ik ontdekte dat er nog steeds (of opnieuw?) communistische activistische jongeren zijn, alsook socialistische Europese jongeren, die de moeite nemen krantjes te drukken en vol idealen zijn.

Het was druk met vooral jongeren. Zij hebben dan ook het meeste last van de niet betaalbare huizen.

Er komen vervolgacties in Rotterdam en Den Haag en nu maar hopen dat de politiek luistert. 

Ideeën?

schaf de belasting af die woningcorporaties moeten afdragen

schaf de flexhuur af

laat het puntensysteem ook gelden voor huurwoningen in de vrije sector

schaf de belastingvrije jubelton af

 

O, ja, en bouwen!

sabbatical

Ik ben terug van een sabbatical die bijna vier maanden duurde en de hele vier maanden in Frankrijk (en acht dagen Italië) werd doorgebracht. Misschien is het aardig om even terug te kijken naar de meest bijzondere gebeurtenissen. 

Het überhaupt naar Frankrijk gaan was nog spannend. Na 2 mei mocht het en we stonden in de vroege ochtend van maandag 3 mei klaar aan de grens na een nachtje in een Ibis hotel in Luxemburg te hebben doorgebracht. Een bijzonder hotel. Niet iets om voor je lol heen te gaan. 

Het aankomen bij het huis. Alles groen. Dat groen bleef de hele zomer, door behoorlijk veel regenval en weinig dagen boven dertig graden.

Het eerste terrasbezoek (een paar weken nadat in Nederland de terrassen waren opengegaan). Eerst nog met de (winter) jas aan maar al snel daarna met blote armen.

De reis naar Italië. Naar Genua, Siena en Venetië. De vreselijke snelwegen en het onverwachte toetje: de laatste overnachting aan het schilderachtige Comomeer.

De bezoekjes aan vrienden in het buurdorp: de lunch met de door henzelf geplukte kip nadat de hond van de buren deze had doodgebeten.

De concerten, waar Frans aan meedeed in datzelfde buurdorp in een tuin die uitzicht bood op de heuvels van le Crestet waar tijdens het geluid van koper, toetsen, bas en batterie de zon langzaam onderging. 

De ervaring van eindeloze tijd die uiteindelijk toch eindig bleek.groen!                                                    

  

 

 

 

eerste terrasbezoek in de zon (Lamastre)

Siena

 

   lunch met de kip                                                          

concert in Arlebosc