Langres en Luik

Op onze terugreis van Frankrijk naar Arnhem hebben we twee steden bezocht. Zaterdagmiddag Langres. Héél vroeger onze camping-overnachting-stop op weg naar Zuid-Frankrijk in de zomer op de wal . Het was er nu koud, wat de pret enigszins drukte. Het wandelingetje op de wal hebben we tot een kwartiertje beperkt. Het glas bier en de pastis daarna in een café waaren wel heel aangenaam.

De volgende dag stopten we in Luik. F. Had een nieuwe trombone gekocht die toch niet beviel en hij op Marktplaats had gezet. Gek genoeg kwam de belangstelling alleen uit Luxemburg en België. Met iemand uit Kortrijk hadden we afgesproken op het station in Luik. Dat station is bijzonder. Het werd ontworpen door de Catalaanse architect Santiago Calatrava, die er een modern architecturaal geheel van maakte. De Franse beeldende kunstenaar Daniel Buren heeft onlangs het station, als een tijdelijke kunstinstallatie, geheel in kleuren gehuld.

Het werk draagt de naam ‘Als uit de lucht gevallen' en bedekt het dak van het station met gekleurde en doorzichtige zelfklevende filters. Zeven kleuren werden geselecteerd om 10.000 vierkante meter van het dak van het gebouw te bedekken.

Indrukwekkend. De deal met de trombone werd gemaakt met de Belg in de stationsrestauratie en een uurtje later vervolgden we onze weg naar huis.

zon

Na zeven dagen 'plein soleil' gaat het morgen regenen. Fijn voor de boeren. Het heeft al een hele maand niet geregend. Je kunt bij ons het tekort aan water zien aan de amandel, die zou moeten bloeien en  dat niet doet. Ook de Vivance stroomt nogal kalm (voor februari) voorbij. Maar als toerist heb ik natuurlijk volop genoten van de zonnige dagen in een stoel met een boek, tussendoor werkend aan twee schilderijen. Morgen dus regen (70% kans, dus nog niet eens zeker) en kan ik in huis wat klusjes doen. En op de bank binnen is het natuurlijk ook prima een boek lezen.

Het binnenkomen in het huis is altijd schrikken in februari. Het was al een week lekker weer in Nederland, de reis was ook heel zonnig waardoor het in de auto boven de 20 graden werd. Maar toen wij de deur van het huis openden leek het of we een koelkast binnenkwamen. Vlakbij de kachel wordt het snel warm en ín bed is het ook goed te doen met de electrische dekens, maar het hoofd dat boven de dekens uitkomt blijft nogal koud de eerste nacht. Ik moest denken aan Laura in 'De lange winter', deel uit de reeks Kleine Huis boeken, waar Almanzo met Cap gaan zoeken naar een boer, ergens verderop, die waarschijnlijk tarwe in zijn schuur heeft. Dit doen ze omdat de gemeenschap dreigt te verhongeren. Ze vertrekken als het min veertig graden is en even later de thermometer bevriest. 

Zij zouden waarschijnlijk hard lachen om de temperatuur op onze zolder. Tja, verwend zijn we.

(ps: ze vinden de boer, kopen de tarwe en redden het dorp)

fiets

Ik heb een nieuwe electrische fiets gekocht. Omdat ik nog gebruik wilde maken van het belastingvoordeel dat mijn werkgever op de aanschaf van een fiets geeft ging ik mij oriënteren op de aanschaf van een nieuwe fiets die ik ook (of vooral) in Frankrijk kan gebruiken. Vorig jaar had F. zijn fiets meegenomen naar Frankrijk en was razend enthousiast over de nieuwe mogelijkheden om het landschap te ontdekken.

Ik hinkte op twee gedachten. Een super comfortabele fiets, met de voeten aan de grond, breed zadel, achteruitkijkspiegel en super brede banden óf één die wat minder op een leunstoel lijkt maar waarmee je een behoorlijke afstand kunt afleggen zonder pijn in de knieën te krijgen.  Ik was gecharmeerd van een 'fatbike'.
F. moest bijna braken, zo lelijk vindt hij zo'n fiets, daarom heb ik een iets geciviliseerder model geprobeerd: de Easybike van Gazelle. Tja, die zat heerlijk, maar bij een heuveltje voelde ik al wel mijn knieën. Toen F's smaak gevolgd. Hij is fan van Cube en ik heb de Cube touring hybrid geprobeerd, in het zwart. Hij is ook verkrijgbaar  in een onweerstaanbare kleur groen (wel pas in week 35 leverbaar).

Maar dit model was weer té sportief. Nu is het geworden: tata. tata....Rood!

In de meivakantie gaat íe mee naar Frankrijk. Kan ik op de fiets mijn ochtendbroodje kopen.

krokussen of katten

En ineens zag ik ze op weg naar mijn werk: een veld vol krokussen. Nog niet zo uitbundig en vol kleur als op deze internetafbeelding, maar onmiskenbaar een begin van lente.  

Ze zijn nog niet in onze voortuin te vinden, waar ze vaak als eerste komen, maar daar zal veelvuldig kattenbezoek debet aan zijn. Alle katten uit de (verre) omgeving komen namelijk bij ons op bezoek om de grond om te woelen om vervolgens hun behoefte te doen. We hebben er nu genoeg van en  F. heeft afgelopen weekend de tuin vol met stokjes gezet en een rand kippengaas langs het pad gelegd. Dit om de katten te proberen te weren. Het toiletgebruik van de katten was al een tijd aan de gang maar wordt steeds erger sinds onze buurvrouw haar eigen (betegelde) tuin heeft ingericht als kattenhotel met elke middag schoteltjes met eten en een echt kattenhuis met dekentjes. En passant komen de katten bij ons toiletteren want op een betegelde tuin doen ze dat niet.Dat zou nog een laatste optie kunnen zijn! Betegelen. Maar nee, dat gaat te ver. We proberen het eerst zo. Als het groen de overhand kan krijgen blijven ze vanzelf weg.

Duif

We hebben een tuin-duif. Je zou hem bijna een huisduif kunnen noemen, zo thuis voelt hij (zij?) zich bij ons. 

De eerste keer dat we hem zagen, scharrelde hij rond bij de achterdeur en wipte alleen iets opzij om ons door te laten. We dachten dat hij ziek was. Maar steeds vaker liet hij zich zien, bleef onaangedaan op de leuning van de bank zitten als wij hem op minder dan een meter passeerden en werd niet magerder, maar bleef er gezond uitzien.

Sinds het kouder werd zocht hij onderdak in de kas (en heeft de ladder helemaal ondergescheten). Toen hij laatst op mijn fiets zat en ik die nodig had liet hij zich met moeite verjagen.

Waarom hij alleen is weten we niet, andere duiven zijn meestal met meer. Misschien is hij ontsnapt uit een kooi en weet niet hoe terug te komen? Jammer dat we het hem niet kunnen vragen.