terug

Terug in Nederland was de grootste verrassing onze tuin. We hadden een tijdje geleden de vijver ontmanteld en eenjarigen gezaaid. Het zaaigoed kwam vóór de vakantie aarzelend op en ik verwachtte er niet zo veel meer van. Maar we hadden geen rekening gehouden met de natte zomer hier. De cosmea en ander eenjarig goed is tot boven een meter opgeschoten! Dat was bijzonder om te zien omdat in Frankrijk juist het omgekeerde gebeurde. Bij het arriveren daar, midden juli, was door het natte voorjaar alles nog bijzonder groen, maar door de laatste week hittegolf raakten bomen struiken en gras in sneltreinvaart uitgedroogd en leek het al herfst.

Weer terug dus in Arnhem en direct in de maalstroom van roosters en wijzigingen. Bij het terugkijken van de gemaakte foto's en filmpjes kwam er één naar voren die het ultieme zomergevoel direct terugriep: de woeste zee bij Nice.

hittegolf

Al een paar dagen hittegolf in de Ardeche. Daarom vanochtend om 7:30 uur al naar de markt in Lamastre gegaan om voor de ergste hitte terug te zijn. Bijkomend voordeel is dan dat je niet zoveel Nederlands hoort van landgenoten die daar in de buurt vakantie houden en de markt en masse bezoeken.

Hierdoor om 10:00 uur alweer thuis. Maar zelfs toen al bloedheet waardoor we zelfs de plonsbak met een parasolletje hebben bedekt zodat het water niet te erg opwarmt.

Het maakt je een beetje lusteloos, dit weer. Daarom kijk ik met verlangen naar de wolken die ineens over drijven. Want hoewel het morgen en donderdag nog net zo heet blijft is er een kans op een regenbuitje vanmiddag. Ik vind regen bijna nooit fijn. Behalve nu!

Va

15 augustus

15 Augustus vandaag, Maria Hemelvaart. Een feestdag in Frankrijk en dus overal brocantes. Het was vandaag in ons dorp minder druk met aanbieders dan andere jaren. Toch hebben we er twee leuke schatten op de kop getikt.

Een flessenrek met tien lege flessen om onze notenwijn en andere alcoholische brouwsels in te bewaren. 

En een handdoekenrekje voor naast de wastafel in de logeerkamer. Direct opgehangen, net als een nieuw schilderij daar en een haak voor een klamboe. We krijgen nog gasten, dus er worden nog wat puntjes op de i gezet.

 

Verder waren er oude, heel oude en nog oudere fietsen. Met en zonder banden. 

 

en nog honderd andere belangrijke zaken....

reis in foto's (en dan nu echt)

De reis begon in Frankrijk op de camping Verdon Provence, de naturistencamping aan het mooiste meer van Europa : Lac d'Esparron.

 Daarna naar Nice. Stad aan de zee met dag en nacht mensen op het strand.

Onder de smalle straatjes van Vieux Nice. De enige plek waar het echt krioelde van de mensen. Toch lekker gegeten in een klein restaurantje daar.

Ook heel lekker (en goedkoop) gegeten bij een Vietnamees restaurant. het lukte me niet met stokjes. Dan maar met de hand.

De avondkoffie  dronken we in de 'Rusische straat'. Behalve dat bijna alle nationaliteiten in Nice rondliepen was het aantal Russen, ook onder ondernemers hier het grootst.

We zijn naar het Chagall museum geweest, maar ik vond de schilderijen van Matisse in het Matisse museum het mooist.

Vanuit Nice via een grote omweg, want zowel de Tende-tunnel als de Tende-pas waren dicht (wisten wij niet) naar een klein dorpje in Piemont waar we in een bijzonder hotel belandden. De eetzaal van dat hotel en een winkeltje in het dorp.

Als je in Italie een aperitief drinkt krijg je er zoveel hapjes bij dat je geen voorgerecht meer hoeft in een restaurant.

Omdat je vanaf de Italiaanse kant wel naar de Tende-pas kon zijn we daar de volgende ochtend nog heengegaan.

En toen via Cuneo (lunch voor bordje, over zo'n bordje heb ik eerder geschreven in de blog van 16 augustus 2022) en via Ca del Baio (wijn kopen),  nu over de snelweg, naar Susa voor nog een laatste nachtje in weer een bijzonder hotel: een gerenoveerd klooster met een prachtige arcade (gaanderij) in het midden van het gebouw.

Via de Col de Mont Cenis weer terug naar ons paradijsje in Saint Felicien. Uitrusten!

reis in foto's

Morgen meer te zien, want dan weer terug in Saint Felicien en tijd en gelegenheid. Nu alvast Colle di Tende.

platteland

Hier op het Franse platteland hebben de koeien nog horens en liggen de strobalen op het land.

Hoewel dat niet overal het geval is. Bij Saint Victor worden de hooibalen al een paar jaar ingepakt in roze plastic. Je zou denken dat dat plastic een keer op moet zijn en daar leek het vorige week ook op, maar tot ons afgrijzen was de helft nu ingepakt in fluoriserend geel en helblauw. Kan de Franse welstandcommissie daar niet iets aan doen? Of bestaat die niet hier?

Rond het huis is het helemaal oké. De grote oleander zit vol bloemen, de linde is door F. gekortwiekt waardoor we weer uitzicht hebben tot achter in de moestuin en de koudwaterbak heeft al tientallen keren dienst bewezen als wonderschone plek om, al is het voor even, door en door koud te worden. In tegenstelling tot het weer in Nederland is het weer hier perfect. Steeds rond 28°. Beter kan niet. Ik ben dan ook een tevreden en gelukkig mens.