bloemen

 

Deze geweldige bloemen kreeg ik afgelopen zaterdag van vrienden bij een ouderwets etentje met eend, kaas en veel wijn. In juni zijn er altijd veel afspraken met vrienden. Komt dat door het betere weer? Dat iedereen zin krijgt om eropuit te trekken; mensen te zien?

Of willen en doen we dat in de herfst en winter ook, maar voelt het in de lente en zomer als bonus omdat er al veel oké voelt en de ontmoetingen nu als extra voelen?

Nu huppelen we het betere weer in en voelt een regenbuitje, toch nog wel overvloedig vallend, als intermezzo tussen prettige temperaturen en geregeld zon in.

Wie mijn gedichtenbundeltje Stemmingen heeft gelezen weet hoe gevoelig ik ben voor slecht weer (in de bundel zijn die gevoelens verergerd door de Corona-periode). Veel mensen hebben last van lelijk weer, maar toch  vinden de meeste mensen in Nederland de afwisseling van seizoenen prettig. 

Ik heb het nog nooit uitgeprobeerd maar zou me waarschijnlijk prima voelen bij het hele jaar 25 graden.

Nog even over het boek 'de hond in de nacht'. Ik schrijf er wel aan, maar veel te weinig. Mijn voornemen om elke dag, of toch minstens 3 x per week op een vast tijdstip aan de tafel te gaan zitten met de laptop is er nog steeds niet van gekomen. Ik heb een klein beetje een writers block. Ik weet wel hoe het af gaat lopen en ik heb de eerste helft af, maar moet het tussenstuk nog verzinnen.

Ik ga de raad van de juf van mijn eerst schrijfcursus opvolgen en nog een keer een tijdlijn maken.

Wordt vervolgd (hoop ik!)

ps: ik heb de website een beetje aangepast, zoals nieuwe foto's van Pont Vieux en een carroussel gemaakt van o.a. 'om en rond het huis'.  link naar Pont Vieux 

cultuur

De cultuur moet het weer eens ontgelden. 21 Procent BTW op kranten, boeken en podiumkunsten in plaats van het lage tarief 9 procent. Je zou bijna denken dat de verheffing van het volk voltooid is en dat mensen geen kranten en boeken meer nodig hebben. Dat het volk zich nu kan gaan richten op louter vermaak zoals bij een bezoek aan de Efteling (daar geldt de btw verhoging niet voor). 

Maar, ja, het moet er eerst nog maar eens van komen: dit nieuwe kabinet van jut en jul maal twee. 

Hoge en lage cultuur, zo wordt het wel eens genoemd. Makkelijk of moeilijk verteerbaar. Ik bedien me van beide. Zo ben ik laatst begonnen in de Karl May's reeks over Old Shatterhand uit F.'s jeugd. Van vermeend racisme heb ik nog niets gemerkt. Wel van sexisme van de uitgever: Voor zoon en vader staat op de kaft. Dat zal ik maar in de tijd zien.

Hogere cultuur was wellicht de theatervoorstelling van Lisa Oostermann, afgelopen zaterdag gezien in Amsterdam. Behoorlijk goed!

Van alle aangekondigde maatregelen is de verhoging van btw wellicht niet het ergst. Maar samen met het beknotten van de publieke omroep is het wel een veeg teken van wat er kan gebeuren als extreem rechts een dikke vinger in de pap krijgt. Beware!

mooi weer

Op de laatste dag van een serie dagen met mooi weer kwam ik er eindelijk eens toe om onkruid te wieden tussen de stenen van terras en pad. Niet dat het veel werk is. De tuin hier is behapbaar, maar eerder was door het sombere weer de lust niet gekomen. Een foto'tje van de tuin in haar (rozen)glorie:

En nog even een terugblik op vorige week: de brievenbus in Frankrijk heeft een naamplaatje!

De lage boekenkast is klaar.

net als de koude kas. Jammer dat geen van de van te voren gezaaide basilicum was opgekomen!

Maurice en Simon

Oftewel handelen op internet.

In de loop der jaren hebben we veel spullen in- en verkocht op Marktplaats of eBay of sinds kort op Vinted. Dat ging altijd best goed.

In Frankrijk is ook een Marktplaats: Le Bon Coin.

Met het oog op nieuwe plannen in Frankrijk hadden we al een paar weken vóór afreizen in de meivakantie ons oog laten vallen op een kast met glazen deuren en een sprei voor het logeerbed. De vrouw van het sprei was heel coulant. Ze zou de sprei reserveren tot we in Frankrijk waren. De mijnheer van de kas: Maurice, zat er anders in. Eerst hoorden we niets, toen was er ineens een afspraak op zaterdag, maar hij stuurde maar steeds zijn adres niet. Op de betreffende zaterdag kwam 's middags het bericht dat het toch niet uit was gekomen. We stelden een nieuwe datum voor waar hij mee akkoord ging. Daags voor de afspraak na aandringen van ons om nu zijn adresgegevens te sturen kwam het bericht dat de kleinkinderen het glas hadden gebroken en dat hij nu maar de kast had weggegooid. Hmmmm...wellicht zouden we de kast voor de twintig euro die hij moest kosten ook wel met een ruit minder hadden genomen, maar ja, weg is weg. 

Simon van de fendeuse (houtkliever) was nog raarder. Hij gaf desgewenst braaf de maten van het apparaat door maar wilde toen ons telefoonnummer hebben. Hoewel F. daar huiverig voor is (er wordt bij Le bon coin ook voor gewaarschuwd), gaf hij dat toch. Simon kon echter niet met een Nederlands nummer omgaan en wilde persé een Frans nummer hebben. Omdat ik er daags later één had stuurden we dit nummer ook door (tegen mijn zin want ik had genoeg van Simon) maar we werden niet gebeld. Omdat F. de machine heel graag wilde betaalde hij hem direct via de betaalknop. Groot was de verbazing toen het geld niet werd geaccepteerd. Tot twee maal toe betaalde F. Zonder resultaat. We zullen altijd blijven gissen waarom deze mijnheer de kliever niet aan ons wilde verkopen. 

Morgen hebben we een afspraak met Dominique op een parkeerplaats in Annonay voor de overdracht van een schattig (hoewel niet echt nodig) kastje voor vijf euro. Lekker eerst een croissantje met koffie en de markt in Annonay bezoeken en dan met een kastje weer naar huis. Dominique heeft tot nu toe niet moeilijk gedaan.