ISK

Vandaag was de aller-allerlaatste werkdag. Misschien komt er in Frankrijk nog iets voorbij. Met F. samen wandelpaden uitzetten of zoiets. Maar het wordt niet twee keer per week een hele ochtend activiteit. Ik zal ze wel missen: de net nieuw in Nederland gearriveerde jongens en meisjes uit Sirië, Eritrea of Ethiopiëdie die dan die hondsmoeilijke taal Nederlands onder de knie moeten zien te krijgen. Ik was ingedeeld bij de startersgroep. Kinderen (jongeren, want tussen 15 en 18 jaar) die soms in eigen land geen enkel onderwijs hebben genoten. In deze startersgroep was de doorstroom heel hoog. Zo snel mogelijk naar een 'echte' klas. Dat vond ik jammer, ik hechtte me aan veel van hen. 

Dus : Marçil, Zaki, Amadou, Abdelrachman, Ralia en Bella, en alle anderen, ik zal jullie missen.

regen

Een paar weken geleden sprak ik over de lente waarin je geniet van het mooie weer en bezoekjes van vrienden die als extra bijzonder voelen. Inmiddels is het al weken aan het regenen en is het voor mij (en veel anderen) moeilijk om de 'spirit' erin te houden.

Ondanks af en toe een mooi uur of zelfs een mooie dag is het voor mij  niet voldoende om het humeur op peil te houden. Zelfs twee (2!) etentjes afgelopen weekend, wegens onderhoud van de vloer die in twee gangen uren moet drogen en ons dus uit huis jaagt, zorgen alleen de momenten zelf voor genoegen. Bewust terugkijken helpt wel. Het eerste etentje was vrijdagavond bij Zuijders, een Italiaans adres, op de Klarendalseweg, een winkel/wijnproeverij/restaurantje waar het plankje en de pasta fantastisch was (is). Toch wist zondagavond La Banca, ook vlak in de buurt op de Raapopseweg, dit nog te overtreffen met een minstens zo goede pasta en fantastisch stoofvlees in uien met een voor ons onbekende, want Napolitaanse, wijn, die het gerecht nog verder opliftte. Het Italiaanse gezelschap verder op, aan een grote tafel, completeerde de sfeer.

Kosten werden binnen de perken gehouden omdat wij tegenwoordig alle gangen delen (en toch verzadigd zijn).

Zonnig plaatje van de website van Zuijders. Maar wij zaten binnen natuurlijk. Vanwege de regen...

Dat was leuk dus, maar bleef niet hangen. Daarom vandaag maar bezig met mijn website, die ik aan het verbeteren ben. De pagina MOOR- prints heb ik aangepast zodat de foto's in carrousel alle groot zichtbaar worden (op PC of tablet bekijken dus): Moor prints

nogmaals de zolder

 

Een derde keer naar zolder om op te schonen. Nu herinneringen van/aan onze zoon. Zoals over de zwangerschap (lijstje van het consultatiebureau wat je 3 weken vóór de 37e week in huis moest hebben), de regels van het kinderdagverblijf met mapjes verslagen hoe de dag was verlopen. Ik lees dat onze zoon zich na een wat 'mopperige' periode tot een vrolijk en sociaal kind ontwikkelt. Daarna de schooltijd op de vrije school. Het blijkt maar weer eens dat in ieder kind een kunstenaar schuilt. Prachtige nat in nat waterverf schilderijen met wasco verrijkt. Hier de mooiste op een rij. 

Ook een stapel brieven van mensen die op hem hebben gepast voor een nachtje, weekend of week. Mijn moeder, Antoinet, Willem en Stephan en Hannie. Om het commentaar van Willem moest ik toch weer lachen. Net als iedereen had hij minitueus beschreven welk eten op welk mo

ment genuttigd werd, hoe laat en hoeveel er geslapen werd en welke poepluiers er tevoorschijn kwamen. Maar een tussen-opmerking na 1 dag was:  12 TROPEN UREN NON STOP

En zo was het maar net. 

Tropenjaren. 

En nu al zo lang geleden.

zolder

Afgelopen weekend ging ik verder met het opruimen van de zolder. Ik had in de jaren tachtig en negentig het tijdschrift Avenue verzameld. Twee kisten vol had ik bewaard. Bij herlezing, vóór weggooien, vielen me een paar dingen op. Herkenning van de toen heel bekende mensen die nu uit het zicht verdwenen zijn. Bijvoorbeeld Wina Born, culinair schrijfster over wel heel oubollige restaurants, altijd met een Franse kaart en een kok met een hoge muts. 

Het verhaal van Herbert Duiker, de wijnconnaisseur, nu nog wel steeds een naam van belang met een verhaal over zijn wijnreis door het Rhône gebied, wijnen waar nog niemand in Nederland over had gehoord. De mode die ik alleen nog te pruimen vind van de Japanners en het haar van vrouwen en mannen waarbij je ogenblikkelijk ziet dat de persoon in die tijd, de jaren tachtig, gekapt en gekamd is en niet vorig jaar. 

Er was nog meer op te ruimen. Schaatsen kwamen tevoorschijn, resten bont uit de tijd dat ik tassen maakte, het oude skatebord van W, waar hij nooit veel plezier aan had gehad en veel dia-benodigdheden. Ik houd erg van fotografie en homevideo's (van onszelf) maar ik heb nooit veel lol gehad aan een dia-avondje, dus die spullen konden ook weg. Alles ging naar de kringloop. Alleen een stapel oude liedboeken (notenschrift) van Bach, Hándel en Schumann hebben we op Marktplaats gezet. Daar bleek een zangeres uit Arnhem erg blij mee.