kamperen

Ik kondigde het vorige week al aan. We zijn aan het kamperen.

Daar vallen twee dingen op. Ten eerste: de jaren gaan tellen. Vooral te merken bij het opzetten van een tent, het slapen op een kampeermatje en de afdaling naar het meer.

Het tweede wat opvalt en wat het eerste behoorlijk compenseert is dat je op de camping niet hoeft, niet kán klussen en gedwongen word niets te doen waardoor je nogal Zen wordt. Van het ontbijt, via de douche of zwembad terug naar je hangstoel en dat de hele dag herhalen. (minus dus de afdaling/klim naar/van meer). 

Vandaag geprobeerd af te dalen en weer bij de tent te komen met mijn dramatisch achteruitgegaande conditie en het lukte wonderwel. De beloning: het beste water van alle waters die ik ken met de mooiste kleur blauw-groen en de lekkerste temperatuur (lees niet te warm en niet te koud).

markt

 

Dit was het parkeerterrein vanochtend om 10:30  uur in Lamastre. Het was marktdag en de een-na-laatste dinsdag van augustus, dus druk....

Wij waren er al om 8:30 uur en konden in een nog stille bakkerij en een nog stillere slager onze boodschappen doen, maar toen we ruim een uur later en de toenemende drukte te hebben aanschouwd met koffie vanaf het terras bij 'chez Babeth' terug moesten naar de slager voor een vergeten boodschap, stonden we er minstens twintig minuten in de rij. Ook geen straf trouwens want Lamastre is een gezellige markt. Bijna te vergelijken met de markt in Riez, in de Provence, waar wij vroeger vanuit de camping ook voor dag en dauw naartoe gingen omdat het anders geen doen was. 

Dezelfde camping waar we volgende week een paar dagen naartoe gaan. Jawel, toch weer kamperen. De twee nachten vorig jaar waren zo goed bevallen dat we er nu een kleine week van maken. Zwemmen in het mooiste meer en misschien als toetje nog een uitstapje naar zee. Want dat is het enige wat we hier missen. Meer en zee. Maar dan weer terug naar ons geweldige huis waar de uitbreiding van de slaapkamer op de tocht staat 'want we kunnen met het geld dat het gaat kosten ook andere dingen doen.....'

We zullen zien. Voorlopig heb ik toch nog steeds weinig tijd besteed aan het nieuwe boek, maar wel een tekening erbij: tekeningen en twee schilderijen in geheel nieuwe stijl:  schilderijen.

kasten

We worden steeds betere kastenvervoerders. We hebben er inmiddels drie gekocht op le bon coin (de kleine blauwe van de meivakantie niet meegerekend). De eerste bleek zo loodzwaar en niet via de achterklep naar binnen te kunnen, zodat 'ie op het dak moest. Voor de verkoper en F. niet echt een probleem, maar ter plaatse, met mijn achterlijk snel afnemende kracht, botste de zijkant van de kast bij het naar beneden halen vanaf de imperiaal gevaarlijk tegen het lak van de deur van de auto.

Een tweede uitdaging was hem met de (elektrische) kruiwagen naar ons huis te rijden. Zoals u weet kunnen wij met onze fijne nieuwe grote chique auto niet meer over het bruggetje rijden om dicht bij het huis te komen en zijn we aangewezen op de parkeerplek boven, waardoor er met elke boodschap een kleine 25 meter naar beneden afgedaald moet. Het lukte. Een voordeeltje was dat hij zo mooi bleek dat 'ie niet geverfd hoefde ( wat we eerst van plan waren) en hij direct op zijn plaats onder de trap kon. 

De tweede, eentje met ruitjes om als bibliotheek te dienen in de schuur, kon uit elkaar. Dat was ook wel nodig want heel groot: 2.37x 1.37 x 57 cm. In delen dus in de auto én op het dak. Weer met de kruiwagen en deels met de hand (F.) naar beneden, in elkaar gezet en gevuld met boeken.

Toen bleven er toch nog boeken over en opteerde ik voor nóg een kast. Een kleinere dit keer en een nepper (de andere twee echt oud, maar deze bleek een replica). In de schuur zie je daar niets van en dient hij als bibliotheek voor mijn kinderboeken.

Op de foto hieronder een overzicht vanaf de begane grond van de schuur.

Genoeg kasten voorlopig, hoewel we misschien nog een eentje in de keuken erbij willen. Later...

feest

Het is alsof het alle dagen feest is. Elk dorp heeft zijn vide-grenier (zolder- of garageverkoop) of puces (vlooienmarkt) of brocante (ook vlooienmarkt maar met meer standing). Afgelopen zondag bezochten we er twee. Nu we niets meer nodig hebben, ook dit huis is vol, is het minder leuk dan vroeger, maar ik kon toch een koloniale rieten hoed voor 1 euro niet laten liggen en F. kocht een terra cotta koeler voor de rosé.

Verder zijn er de éphémères (muziek donderdagen) en een heuse kunsttentoonstelling in Arlebosc, waar Vanessa mij ook nog voor had aangedragen als deelnemer maar ik niet door de ballotage kwam want niet woonachtig in Arlebosc. Op die zelfde tentoonstelling een 'installatie' met een gedekte tafel waar je een kunstzinnig verrassings-diner kon reserveren (dat deden wij natuurlijk). Ik post de foto van de tafel, hoewel de volgens van mijn Instagram die al hebben gezien.

Én ik post een (verlaat) verjaardagskado van mijn zoon die mij verblijdde met een door A.I. gemaakte chanson: 

Als je hem drie keer luistert gaat 'íe niet meer uit je hoofd.