Frankrijk

 

Na een, qua weersomstandigheden, nogal vreselijke reis met eerst een beetje regen, daarna veel regen, vervolgens veel verkeer en op het laatst nog dichte mist, wachtte ons dit schattige huisje dat warm was met een goed bed. De volgende ochtend hadden we ontbijt in een hippie-keuken met hippie-mensen. We voelden ons best wel hip; dat we in zo'n soort etablissement ook prima kunnen verkeren.

 

De volgende ochtend met een klein zonnetje vertrokken om al snel toch weer in heel, heel veel regen te belanden, een kleine file vóór Lyon en een hele grote na Lyon. Maar toen we de Ardêche inreden werden we met een vriendelijk zonnetje verwelkomd, was het tot 5 graden afgekoelde huis snel opgewarmd en zag vandaag de natuur en op z'n winterbest uit.

kerstvakantie

 

Zondag gaan we naar Frankrijk. Er is qua corona weer van alles aan de hand maar de grenzen zijn open. Dus we gaan. Misschien krijgen we net zulk fantastisch weer als vorig jaar. Zon én sneeuw. Maar dat hoeft niet persé. Het weg zijn is al genoeg. Eerst zaterdag nog een kerstmaal met familie (1) en vrienden (2). Het schema voor de gerechten: wat, hoe, wanneer, ligt al klaar. Ik twijfel er niet aan dat het heerlijk en supergezellig wordt.

De volgende dag langs de andere familie, een uurtje en vandaar doorrijden richting Nancy en overnachten bij Soleole de ezelman. Helaas had Laurent Cotel (zie blog van 23 november) al gasten en daardoor geen kamer vrij. Dit adres is van nog langer geleden. Ik ben een beetje vergeten hoe het was. We gaan het opnieuw meemaken bij deze vervaarlijk uitziende man. U hoort volgende week hoe het was.

reizen

 

Het kind is vanochtend op Suvarnabhumi Bangkok Int'l Airport geland. Met talloze digitale en papieren bewijzen van vaccinaties, testen, toegangsbewijzen enz. enz. op zak langs incheck en douane op Schiphol. Bij aankomst op het vliegveld van Bangkok wordt iedereen gesorteerd op van te voren besproken quarantainehotels voor (in ieder geval) één nacht, in busjes ernaartoe gebracht om daar opnieuw een hopelijk negatieve Coronatest te ondergaan om de volgende dag na weer een tweede negatieve test te mogen vertrekken. De stad in, naar Pond en naar Phuket.

De afgelopen weken waren weer spannend. Zoals ze al twee jaar qua reizen spannend zijn. Het inreisverbod was maar nauwelijks ingetrokken half november of de nieuwe ziekmakersvariant ligt alweer op de loer om reizen opnieuw te beperken.

Maar het kind is er tussendoor geglipt. 

Twee keer Corona positief getest geweest, twee keer gevaccineerd. Voor hemzelf hoeven we niet bang te zijn dat het virus, gemuteerd of niet, hem kwaad zal doen.

eend

Liever één vogel in de hand dan tien in de lucht. Zo luidt het spreekwoord. Maar misschien laat ik ze toch voortaan vliegen. Waar gaat het om? Ik had laatst een wilde eend gekocht op de markt (we zijn halftijdsvegetariërs en wild moet zeker kunnen, ons inziens) en we verheugden ons op een lekker maaltje. Nog geen vijf minuten vóór het mis ging waarschuwde ik mijn tafelgenoot nog voor verdwaalde kogeltjes in het vlees. Maar toen hoorde ik krak en was het al te laat. 

In eerste instantie leek het mee te vallen. Ik voelde aan mijn kies en hij leek nog heel. 

Helaas...de volgende ochtend, het stokbrood van de vorige dag was extra opgebakken, crashte mijn kies alsnog. Blijkbaar was er door de kogel een barst ontstaan in de kies en was de korst van het brood voldoende om de breuk te vervolmaken.

Naar de tandarts dus. Het viel wel mee eigenlijk. Sinds ik kennis heb gemaakt met paradontologie (zoek maar op, een hele mond uitleg) stellen bezoekjes aan de tandarts niet eens zoveel meer voor.

Maar in combinatie met andere kwalen (allergische oog-ellende) waar ik lang geen last van had maar nu ineens weer heel veel, voelde ik me vandaag best zielig. De sneeuw vanochtend werkte ook niet mee.