muziek

F. is er druk mee geweest. Met het instuderen van twintig nieuwe liedjes voor het inmiddels jaarlijks terugkerend concert in Arlebosc en in ons eigen dorp Saint Félicien. Ik geniet erg van die serie concerten. Het zijn er vijf, elke donderdag in de zomer op het achterplein van de pastorie. Er komen zo'n tweehonderd mensen op af en ook al is het niet altijd mijn muziek,  een concert in de open lucht met de heuvels op de achtergrond geeft me een goed gevoel. Een wat langer stuk van dit concert:

En komende zaterdag is er alwéér een optreden. In de tuin van Sonja die zestig wordt. Nu niet met Franse medemuzikanten maar met Michael op drums en Tim op gitaar. Ik ben benieuwd.

schilderen

Ik heb veel geschilderd, deze vakantie. Op verzoek beide kinderen van Vanessa en Jeroen en omdat ik er lol in had ook Vanessa zelf en toen, vooruit, voor Jeroen's verjaardag ook hij nog. Ik plaats die portretten volgende week op de website. Daar tussendoor heb ik me gewaagd aan balletdansereresjes en last but not least ook nog twee naakten. F. spijkerde gedienstig latten aan elkaar. Ik niette met mijn nietmachine (beste gereedschapskoop ooit) gordijnstof erop en voila: homemade schilderijdoeken.

En nu zijn dan de laatste dagen van de vakantie ingegaan

Het weer is uiterst aangenaam. 

Er zijn wat flinke buien gevallen waardoor het landschap ineens weer van geel naar groen is veranderd. Ik ben blij voor de boeren, maar mis het stro-gele van een droge augustusmaand. 

bordje

 

Dit schattige bordje hebben we gescoord bij Hotel Milano aan het Lago Magiore in Italie.

Toen we in 2016 overnachtten in een kasteel in het oosten van Frankrijk dat beheerd en verbouwd werd door een (één!) Italiaanse, zagen we in de keuken een collectie van zo'n vijftig stuks beschilderde bordjes aan de muur hangen.

De bordjes bleken te horen bij een Italiaans, soort Michelin, concept genaamd 'Buon Recordo'.

een kwaliteitskenmerk voor degelijk, ietwat ouderwets eten. Als je bij zo'n restaurant een bepaald gerecht eet krijg je een bord cadeau. 

Diezelfde vakantie, even in Italië, bezochten we zo'n restaurant in Albenga. We moesten er twee uur voor omrijden en zijn heel dronken geworden door de fantastische wijn (waar we meteen ook een doos van kochten om mee te nemen), waardoor we die middag lam op een bedje aan het strand moesten liggen om te ontnuchteren (ook besproken in augustus 2016 op mijn blog 'naar oude content, tassenvanwolf en andere zaken' zoekwoord: Albenga). Daar kregen we dit bordje: 

Ik had bij het pakken voor deze vakantie het boekje in de koffer gedaan en toen ik er in Italië inkeek zag ik dat er, op dat moment slechts een half uur omrijden, een adres aan het lago Magiore was dat behoorde tot de 'Buon Recordo' groep.

We gingen er natuurlijk heen. Het restaurant lag fantastisch aan het water, de obers in ouderwets volledig ornaat, waren verschrikkelijk aan het transpireren, het eten was oké en het bordje prachtig. Dit keer hielden we ons in met drinken (we hebben wel wat geleerd in de loop der jaren).

alleen fotos met onderschriften

Alleen onderschriften want te druk met reizen door Italië.

                     Grens met Italie

Het laatste stille dorpje voor de drukte.

Eten aan het Lago Maggiore.

Nesso, dezelfde plek als vorig jaar in juni. Toen de plek voor onszelf. Nu heel druk.

De bergen bij Nesso. Daar wel weer stil! Morgen weer naar Frankrijk, dus volgende week meer.

week drie

Week drie van de vakantie met weer een rommelmarkt. Dit keer in Saint Pierre sur Doux, alwaar ik onderstaande handgebreide wollen wintertrui kocht voor vijftien euro. Je kunt het maar beter al in huis hebben voor winter 22/23!

Verder diezelfde dag een avondconcert bij Markus en Kate in de tuin voorafgegaan door een overvloedig, door alle gasten meegebracht buffet. We hadden er zelfs nog voor in de file gestaan omdat F. perse de chocola van Val Rhona wilde gebruiken voor zijn chocoladetaart en die chocoladefabriek bevindt zich aan de andere kant van de rivier de Rhone, tegenover Tournon. Tournon waar het op zaterdagen nogal druk is, vooral op zaterdagen in augustus.

Maar het was het waard, net als veel van de andere gerechten zoals de peren/uientaart van Vanessa.

We hebben nog steeds perfect weer. Rond 30 °. Perfect voor als je niet te veel doet. En anders is er nog steeds de plonsbak.

Want er zijn toch ook klussen te doen. In de wijnkelder zijn bij het gewelfde plafond stenen losgeraakt. Bovenop het wijnflessenrek. Gelukkig zijn er geen flessen kapot gegaan (bovenin liggen de dure). Maar wel zaak er iets aan te doen.

F. heeft onze klusser van lang geleden die inmiddels iets heel anders is gaan doen, om hulp gevraagd en deze Jean Pierre wil het om nostalgische redenen zelf repareren. Alleen de betonnen stenen die als pilaren moet gaan dienen moeten we zelf gaan halen.