cursus

Ik heb mijn derde les aquarelleren achter de rug. Aquarelleren is een moeilijke techniek! Veel zaken hangen af van toeval, maar van te voren moet je bepalen wat je gaat doen. Terwijl je met acrylverf altijd iets kunt overschilderen kun je dat beter niet te vaak doen met aquarel, de kleuren worden heel snel morsig.

Over de dagboeken: ik heb ze alle gelezen en bijna allemaal weggegooid. Alleen de laatste drie (tussen 1993 en 1997) bewaar ik.

In 1993 kwam F. mijn leven binnenwandelen. Op de achtergrond, en vaak ook nog voorgrond figureerden Anthoon, Bo en natuurlijk Willem met wie ik in andermans ogen (en soms ook in die van mezelf) een uiterst merkwaardige relatie onderhield. 

In 1996 komt W. ter wereld en is het hoofdonderwerp in de boeken -slaap- geworden. Hoeveel, of liever gezegd hoe weinig, ik geslapen had die nacht. 

En tot mijn verrassing, ik was dit vergeten, blijk ik mijn bevalling minutieus te hebben beschreven.

Die was nogal heftig. Aan mijn kreet 'nooit meer!' heb ik mij gehouden.  

dagboeken, brieven en agenda's

Eén van de klussen die ik mezelf had opgelegd voor dit halfjaar was het opruimen van de zolder. Waaronder het bekijken van de kist met dagboeken. Afgelopen week haalde ik (in gedeeltes, want loodzwaar) de kist naar beneden. Ik was toch verrast door de hoeveelheid. Na sorteren bleek ik dagboeken te hebben vanaf 1972. Ik ben ze één voor één in volgorde van tijd aan het (her)lezen. 

Dat blijkt geen onverdeeld genoegen. Ik herinnerde me wel dat de eerste dagboeken dweperige epistels zijn van een bakvis en dat is ook zo. Maar ook in de jaren erna lijkt het alsof alleen verliefdheden het waard zijn om over te schrijven. Ik ben op dit moment beland in 1983 en het lijkt alsof ik in dat specifieke jaar in de kroeg wóónde en de ene na de andere jongen komt voorbij. Tussen de regels schrijf ik af en toe een summier zinnetje dat het druk is op school, maar meer dan: het is druk, kom ik niet te weten. 

Ik ga derhalve deze dagboeken na lezing weggooien. Sommige stukjes zijn wel grappig of opmerkelijk en heb ik aan F. voorgelezen, maar de gêne is te groot dat deze boeken door iemand anders ooit gelezen worden. Wellicht wordt het vanaf 1983 (ik heb boekjes tot het jaar 2000) beter en zal ik die wel bewaren.

Iets anders zijn de brieven. Dat zijn er ook heel erg veel. Bij het sorteren kwamen namen voorbij van mensen bij wie ik erg moest nadenken: wie was dat? Van de brieven ben ik erg benieuwd hoe de taal is. In ieder geval zijn brieven geschreven met het doel dat een ander ze leest, dus waarschijnlijk hebben die een andere sfeer en toon.

En dan nog de agenda's. Nog weer andere koek met doktersafspraken, uitstapjes naar Amsterdam of elders enz. Daarvan is de vraag of ze überhaupt het bewaren waard zijn. Ik ben nog even bezig.

verven en nog eens verven

Een maand geleden schreef ik dat ik de muur van het eetkamergedeelte van ons huis wit (en blauw) had geschilderd. F., maar ook A. en P. vonden het maar zonde. Ze vonden de oude donkere kleur zo mooi. Na twee weken dacht ik er ook zo over. Maar gedaan was gedaan...

Tot één van onze rolgordijnen in de voorkamer kapot ging. We gingen naar Ikea om hem te vervangen want vonden de gordijnen nog net zo prima als jaren geleden. Maar! Ikea had ze niet meer in de lichtbruine kleur die we hadden en opnieuw wilden. Goede raad was duur. De kleuren wel aanwezig waren wit en donkerbruin. Alternatieven zoals bijvoorbeeld houten jaloezieën vielen af. We kozen de donkerbruine, ons leken de witte te goedkoop staan, met als consequentie dat de groengeverfde muur in de voorkamer een andere kleur moest hebben. Donkerbruin en donkergroen is geen goede match. 

De nieuwe gordijnen hingen snel maar het kiezen van de nieuwe kleur voor de muur duurde langer. Veel langer. Tot overmaat van ramp bleek de Flexa-app op mijn telefoon volstrekt onnauwkeurig. Ik had een deel van de gekozen kleur op de muur gesmeerd en ben naar de winkel teruggegaan om te klagen. De man van de winkel kon mijn pot verf nog wel aanpassen zei hij. Zo gezegd, zo gedaan. Ik maakte de muur af met de iets aangepaste kleur maar bleef het lelijk vinden.

Wat nu? F. vond de kleur wél heel mooi en suggereerde de muur bij de eettafel weer donker te schilderen. Mokkend ging ik akkoord. Maar tot ieders blijdschap is nu de hele kamer weer in balans. De nieuwe kleur past wonderwel bij de oude kleur. Het heeft even tijd gekost (en ook een paar centen). 

Daarna kwam de eettafel aan de beurt. We hadden speciaal de circel-schuurmachine meegenomen uit Frankrijk voor dit karweitje. Het blad van de tafel ging eraf en zo kon je alle kleuren zien die de tafel, ooit van mijn oma gekregen, heeft gehad in de loop der jaren. Zwart, geel, lichtblauw en wit. En wit wordt íe opnieuw. 

Helaas schee de schuurmachine er halverwege mee uit zodat het blad niet zo glad geschuurd is als zou kunnen en F. op zoek moest naar een reparateur of een nieuwe. Het is een nieuwe (tweedehandse via Marktplaats) geworden maar die moet nog opgehaald. We hebben het karweitje maar afgemaakt met het kleine schuurmachientje en vervolgens gelakt. Ik wacht even met de andere verfklussen die ook nog op het programma staan.

aquarel

Ik was op zoek naar een leuke cursus, ik keek naar boetseren (verkeerde dag), met kleurpotloden werken (vol), nog een tassen-maak cursus (duur) en kwam uiteindelijk terecht bij een cursus aquarelleren. Nu had aquarelleren in mijn jeugd (en lang daarna) een wat oubollige sfeer om zich heen. Denk aan illustraties vroeger bij de Libelle. Toen ik dan ook aquarel illustraties zag in de boeken van Karl Ove Knausgard gemaakt door Anselm Kiefer was ik verbaasd dat zo'n groot kunstenaar zich ook met deze techniek bezighoudt. Ook op Kiefers grote tentoonstelling laatst in Wassenaar waren veel aquarellen te zien. Daarom dus. Ik ben de laatste jaren aan het schilderen geslagen maar nog niet eerder met aquarel. Morgen is de eerste les. Ik ben benieuwd.