regen, bloemen en een frans telefoonnummer

Na een lange reis, waarbij in Nederland al de eerste vertraging ontstond door de afgesloten A73, in een aangename temperatuur gearriveerd in Saint Félicien alwaar geen bijzonderheden in het huis. Vandaag was een fijne dag met, hoewel geen zon, aangename temperaturen. Maar zondag regende het de hele dag met het vooruitzicht in de app met weersvoorspelling dat de regen de hele week zou aanhouden. Gelukkig werd dat vooruitzicht vandaag al gelogenstraft. Gelukkig. Want de brem bloeit welig, net als de sering en de blauwe regen. Dus het is fijn buiten te zijn. Bovendien hangt de eerste was al aan de lijn wegens een muis in het bed in de geitenstal/atelier.

Verder is de sprei opgehaald, wordt zaterdag een kast opgehaald in Sant Uze, is de fenduese gekocht in Valence, gaan we morgen lunchen bij restaurant Les Negociants in Lamastre en woensdagavond eten bij Janine, de oude juf Engels van W. in Arlebosc. 

Ook nog is F.'s pols gekneusd door de zware trottoirbanden die hij voor de koude kas nodig heeft, gelukkig gebeurde dat na het zagen van de lage boekenkast, waardoor ik de planken alvast kon whitewashen én is begonnen met het herinrichten van de tussenverdieping in de schuur.

Dan ook nog drinken we lekkere wijnen (de alcoholloze maandag en dinsdag zijn even uitgesteld tot weer in Nederland).

En dan óók nog vandaag met het oog op de toekomst een nieuw frans telefoonnummer voor mezelf aangeschaft (ging waanzinnig soepel bij Orange). Ik zal al mijn contacten op de hoogte stelle van het nieuwe nummer. 

gite

We zijn steeds serieuzer van plan om onze gastenslaapkamer in Frankrijk uit te breiden met een keukentje en sanitair. Niet om op commerciële wijze gasten te ontvangen, maar voor familie en vrienden. 

Een belangrijke reden is dat ik wat afstand wil creëren tussen mij en onze gasten. Ik ben mensen (ook de beste vrienden) na een dag of drie zat. Mijn idee is dat als gasten een eigen keukentje en sanitair hebben, ze een minder groot beslag leggen op de ruimte in het huis en mijn keuken. Dan zou een week logeren veel beter te behappen zijn en ook voor gasten aantrekkelijker. Voor drie dagen logeren reis je immers niet helemaal af naar de Ardêche. Dan moet je het uitje combineren met een andere bestemming. 

Naast deze reden is verbouwen, maar nog meer het dénken over verbouwen, heel leuk! We hebben een goed voorbeeld aan de nieuwe gite van Jeroen en Vanessa (nog even de link: gîte: Atelier_rdp )

Ook de Engelse Margot (met man), prijst haar gite(s), meer zuidelijk in de Ardêche, met verve en veel fijne foto's aan op Instagram en op de website: margotsretreat.com en is een goed voorbeeld van hoe het kan.

De móoie gites zijn alle van buitenlanders. Want de Fransen kunnen er niet veel van. Niet onze smaak.
Wij gaan er dus voor. In ieder geval een (Ikea) keukentje. Het aansluiten en afvoeren van water en het plaatsen van een koelkastje zijn niet het grootste probleem.

De w.c. en douche is andere koek. In de kamer zelf is daar geen plaats meer voor, dus de badruimte gaan we maken door uit te breiden in de schuur. Verschillende keuzes moeten gemaakt, waarvan de eerste is of de vloer in de schuur verhoogd moet (want dat is de kamer ook) of dat de badkamer op de hoogte van de schuurvloer komt waardoor je met een trapje van het kamergedeelte bij de douche komt. Beide keuzes hebben voor en nadelen. 

Ik heb al wel een doorgestikte sprei gekocht op de Franse Marktplaats:  'Le Bon Coin', zodat het bed alvast netjes bedekt is. Prioriteiten moeten gesteld (ha,ha).

Tevens gaan we iets serieuzer geld voor verblijf vragen. €15 p.p.p.n.  Pfff

vaasjes

 

Afgelopen zondag kocht ik een vaasje voor drie euro op een marktje in de Spijkerbuurt. Ik héb al vaasjes genoeg. Daarom denk ik nu met schaamte aan mijn commentaar op mijn moeders vazenkast. 'Waar heb je zoveel vazen voor nodig?' 

Maar nu heb ik er zelf ook veel. Een deel ervan op de foto hieronder.

De uitroep 'waarom zoveel vazen!' ontsnapte me in de aanloop van mijn ouders' verhuizing van een drie verdiepingen groot eengezinshuis naar een één verdieping flat en ze dat eigenlijk niet meer konden overzien.  Aan het einde van de verhuisdag kwamen we erachter dat niemand aan de zolder had gedacht zodat de verhuizers een bedrag in handen werd gestopt zodat ze de kasten vol spullen nog wilden inpakken en meeverhuizen. 

De ergste verhuizing ooit.

Hoewel, er was een nog vreselijker verhuizing, ook van familie, waar de wasmachine, die uiteraard ook mee moest, nog vol (natte) was zat. Maar ik had met die verhuizing niet zo'n grote emotionele betrokkenheid zodat ik om 18:00 uur vertrok met een vrolijk: 'Succes nog verder' en er niet over inzat hoe laat die nacht alles over zou zijn. 

Hoe ouder ik word, hoe milder ik over zaken denk. Zoals: laat iedereen zoveel vazen hebben als die wil!

Frans leren

Met het oog op een lang(er) verblijf in Frankrijk en omdat ik nu al meer vrije tijd heb, pakte ik de Franse les weer eens op. Ik was bezig in een boekje maar moest daar wel veel eigen initiatief voor opbrengen. Ik zocht derhalve naar een speelse cursus op internet. Duo Lingo is zo'n programmaatje. Ik was aanvankelijk enthousiast. Leren als een spel met beloningen en hartjes en X-punten (en de advertenties tolereren). Maar al na drie dagen begon ik de nadelen te zien. Het tempo ligt nogal laag. Je kunt per dag maar een beperkt aantal oefeningen doen. Als je meer wilt moet  je ondanks de advertenties betalen. Ik vind de kosten daarvan (6,99 per maand) te hoog. 

Er bestaat de mogelijkheid tot verder 'springen'. Maar daar ontdekte ik iets geks. Het algoritme van het programma doet er alles aan om dat te verhinderen. Als je wilt springen moet je een testje doen waar je maar 3 fouten in kunt hebben. Ik heb het heel vaak geprobeerd en geen één keer gehaald. Terwijl ik zonder problemen als ik maar oeverloos verder oefen die sprong zonder problemen voorbijkom.

Ik ging derhalve naar een ander programma zoeken. Op internet zijn diverse lijstjes te vinden met de beste lesprogrammatjes. Ik koos voor 'NU Beter Frans'. Heel andere koek. Ook dagelijkse oefeningen maar serieus! en met uitgebreide uitleg over elk goed of fout antwoord. Dus lekker bezig elke dag en veel ophalen. Ik ga nooit meer een fout maken met nouveau en nouvel.

film, gite, brieven

trailer c'è ancora domani

Ik heb weer een film aan te bevelen: C' è ancora domani. Een Italiaanse film  die zich afspeelt in 1946. Het jaar dat vrouwen in Italië voor het eerst (!) mochten stemmen. Ik kopieer hier de recensie van Filmtotaal waar ik helemaal achtersta (en dus niet zelf hoef te verzinnen).

Italië heeft een rijke filmgeschiedenis. Regisseuse Paola Cortellesi heeft zich duidelijk laten inspireren door oude meesters zoals Fellini, Antonioni en De Sica. Die inspiraties manifesteren zich niet alleen in de prachtige visuele stijl, maar ook in de setting. De film speelt zich af in een naoorlogs Rome en volgt een gezin uit de arbeidersklasse. Gelukkig blijven de gelijkenissen tussen C'è Ancora Domani en films zoals Bicycle Thieves en 8½ beperkt tot inspiraties.

C'è Ancora Domani heeft een heel eigen karakter. Waar de neorealisten door middel van cinematische technieken een realistisch beeld wilden schetsen van de arbeidersklasse, schuwt Cortellesi niet voor het gebruik van onconventionele stijlkeuzes. De muziekkeuzes vallen het meest op; de moderne klanken die cruciale scènes ondersteunen passen niet bij de tijdsgeest. Soms leidt dat af, soms maakt het een scène juist interessanter.

Het moderne tintje van het historisch drama manifesteert zich echter vooral in de thema's. De film speelt zich af in mei 1946, enkele weken voor vrouwen officieel stemrecht kregen in Italië. Delia, een huisvrouw, wordt al jaren mishandeld door haar man en schoonvader. Wanneer haar dochter Marcella zich verlooft met een jongen uit een welgesteld gezin is ze op haar hoede: ze wil niet dat Marcella in dezelfde val trapt als zij.

De feministische insteek voelt niet geforceerd aan; het speelt op een gepaste manier op de achtergrond en doet geen afbreuk aan de boodschap van de film; het versterkt haar juist. Door de politieke subtekst zo op de achtergrond te laten spelen ligt de focus op de personages en het verhaal. Daardoor voelt de film niet aan als een middel om een boodschap over te brengen; de boodschap is de kers op de taart van een boeiend verhaal.

Cortellesi creëert vaardig een prachtige atmosfeer; het Rome in de film oogt dynamisch. De nieuwbakken regisseuse benut de volle potentie van een beperkt aantal locaties. Met slechts een handjevol sets tot haar beschikking schept ze een prachtige miniwereld met gedenkwaardige mensen. Ieder personage heeft een sterke persoonlijkheid, wat de Romeinse wijk een echt en divers karakter geeft.

Deze rijke omgeving dient allemaal om het meeslepende verhaal van Delia te vertellen. Haar buurt voelt als een thuis, wat de hopeloosheid van haar situatie benadrukt. Ze kan niet vertrekken zonder alles op te geven, en ondanks haar sterke sociale netwerk is ze machteloos tegenover haar seksistische en gewelddadige echtgenoot.

C'è Ancora Domani is een van de beste regiedebuten van de afgelopen jaren. Meer dan dat zelfs. Hij is bijzonder, stilistisch en vooral heel meeslepend. Het gebeurt zelden dat een klassieke stijl zo wordt gemoderniseerd zonder zijn identiteit te verliezen. Of de film internationaal net zo'n succes wordt als in Italië is onwaarschijnlijk, maar het zou zeker verdiend zijn.

Even reclame maken voor de nieuwe geweldige gîte van Vanessa en Jeroen, vrienden van ons in Frankrijk die hun gîte klaar hebben en deze aanprijzen op airbnb.com (zoek op Arlebosc), hier de link: gîte: Atelier_rdp

En dan nog de brieven. Ook die heb ik nu bijna allemaal herlezen. Tot mijn verbazing zijn de meesten van mijn vriendin Mieneke. Ik was vriendin met haar gedurende mijn middelbare schooltijd, maar wat ik vergeten was: we schreven elkaar nog jaren daarna brieven. Alle brieven, dus ook van alle anderen, vullen een schoenendoos vol. Ik heb er geen van weggegooid. Er zitten ook (klad)-brieven van mijzelf bij en wat ik voorspelde klopt. Als de schrijfsels voor andermans ogen bestemd zijn blijken deze in tegenstelling tot de dagboeken wel de moeite waard!

En over de agenda's: alleen de agenda's van halverwege de middelbare school heb ik bewaard. Dat zijn kleine kunstwerkjes met ingeplakte foto's van rock-sterren, paarden, politieke leuzen enz. Naar waar de agenda's voor bedoeld waren: de roosters, moet je goed zoeken.