Maar nu heb ik er zelf ook veel. Een deel ervan op de foto hieronder.
De uitroep 'waarom zoveel vazen!' ontsnapte me in de aanloop van mijn ouders' verhuizing van een drie verdiepingen groot eengezinshuis naar een één verdieping flat en ze dat eigenlijk niet meer konden overzien. Aan het einde van de verhuisdag kwamen we erachter dat niemand aan de zolder had gedacht zodat de verhuizers een bedrag in handen werd gestopt zodat ze de kasten vol spullen nog wilden inpakken en meeverhuizen.
De ergste verhuizing ooit.
Hoewel, er was een nog vreselijker verhuizing, ook van familie, waar de wasmachine, die uiteraard ook mee moest, nog vol (natte) was zat. Maar ik had met die verhuizing niet zo'n grote emotionele betrokkenheid zodat ik om 18:00 uur vertrok met een vrolijk: 'Succes nog verder' en er niet over inzat hoe laat die nacht alles over zou zijn. 
Hoe ouder ik word, hoe milder ik over zaken denk. Zoals: laat iedereen zoveel vazen hebben als die wil!
