euforie

Euforie en slapeloosheid. Twee bijwerkingen van de prednisonkuur die ik eerder nooit zo heb ervaren. Het leverde afgelopen week de bijzondere situatie op dat ik, na eerst moeilijk in slaap gekomen, heel goedgehumeurd vanaf een uur of 4 wakker lag, vanaf een uur of 5 podcasts ging luisteren en om 7 uur vrolijk uit bed sprong. Kijken wat er gebeurt nu de kuur ten einde is.
Na de de eerste week zon was deze een paar dagen verdwenen, maar kwam vandaag weer achter de wolken tevoorschijn. Dat levert mooie plaatjes op. 

Ook de sociale contacten zijn weer begonnen. Vandaag een lesje Frans (wat me beter afging dan ik van te voren had gedacht).
En een zondagslunch bij Jeroen en Vanessa waarbij de laatste zich weer eens van haar experimenteelste kant liet zien door een merenguetaart te serveren gemaakt met het blik-sap van kikkererwten. 

Goede berichten

Met een doos vol medicijnen stapte ik donderdag op de trein(en) naar Valence.  
Afgezien van een chaos-achtige situatie in Brussel (stakingen) kwam ik maar een kwartiertje te laat 's avonds aan. Sindsdien voel ik me beter dan een het hele halve jaar hiervoor. Waarschijnlijk niet alleen door de pretmedicatie maar ook door mijn mentale toestand. De zon schijnt hier ook nog eens voor de vijfde dag op rij. Veel beter gaat het niet worden!

Het project gîte is momenteel het domein van elektricien Bernard en loodgieter Stephan. Ze moeten steeds weg voor noodgeval-klusjes, maar het werk vordert gestaag. Ongelofelijk wat een installatie achter de schermen nodig is voor een kleine badkamer en nog kleinere keuken.

Verder is Pond op de Nederlandse ambassade in Bangkok geslaagd voor het basisexamen inburgering. Met de cijfers 8 voor spreekvaardigheid, 10 voor schrijfvaardigheid en 10 voor kennis van de  Nederlandse maatschappij. Voorwaar geen slecht resultaat! De poort naar Nederland staat open.

Naar Frankrijk

Vanmiddag een treinkaartje gekocht via Utrecht, Rotterdam, Brussel naar Valence. De afgelopen twee weken zijn niet heel goed bevallen in mijn eentje ondanks de prettige constante temperatuur van de centrale verwarming op het Mussenplein. 
Na de teleurstellende mededeling vanmiddag van mijn longarts dat er eerst iets aan de holtes in mijn hoofd gedaan moest (operatie), voor er met het biological medicijn begonnen kon worden, de opluchting nadat de kno arts erna belde dat ze de holte-ellende eerst met medicatie wil proberen te dempen.
We zien het wel. Ik heb zin om naar Frankrijk te gaan. 
Dat de Belgen nu maar niet gaan staken!

eten en lezen

Het lastigste van alleen zijn vind ik alleen eten. En dus koken. Ik ben zeker het laatste half jaar erg verwend geweest. Ik zette alle kopjes koffie, F. kookte alle maaltijden. Een goede deal vond ik. Maar nu moet ik het dus zelf doen en het helpt niet dat ik ook weinig zin heb in eten. Het liefst eet ik toastjes met kaas. Niet echt een volledige maaltijd. Morgen, heb ik mij voorgenomen, sla ik een kookboek open en zoek ik iets lekkers op...
Vandaag heb ik een klein reiskoffertje gekocht bij de kringloop voor als ik ga vliegen straks (en niet ga treinen). Het koffertje staat open in de kamer wat het moment van vertrek dichterbij lijkt te doen komen. 
En verder ben ik op de helft van 'het Puttertje' van Donna Tartt. Wederom (want ik lees het voor de tweede keer) weergaloos goed. En F. is op mijn advies met 'Max, Misha en het Tet offensief ' (Johan Harstad) begonnen. Niet als leesboek, maar als luitsterboek. Vijfenveertig uur luisterplezier (want meer dan duizend pagina's). Wat dat aangaat hoef ik dus nog niet te komen!