Het lastigste van alleen zijn vind ik alleen eten. En dus koken. Ik ben zeker het laatste half jaar erg verwend geweest. Ik zette alle kopjes koffie, F. kookte alle maaltijden. Een goede deal vond ik. Maar nu moet ik het dus zelf doen en het helpt niet dat ik ook weinig zin heb in eten. Het liefst eet ik toastjes met kaas. Niet echt een volledige maaltijd. Morgen, heb ik mij voorgenomen, sla ik een kookboek open en zoek ik iets lekkers op...
Vandaag heb ik een klein reiskoffertje gekocht bij de kringloop voor als ik ga vliegen straks (en niet ga treinen). Het koffertje staat open in de kamer wat het moment van vertrek dichterbij lijkt te doen komen.
En verder ben ik op de helft van 'het Puttertje' van Donna Tartt. Wederom (want ik lees het voor de tweede keer) weergaloos goed. En F. is op mijn advies met 'Max, Misha en het Tet offensief ' (Johan Harstad) begonnen. Niet als leesboek, maar als luitsterboek. Vijfenveertig uur luisterplezier (want meer dan duizend pagina's). Wat dat aangaat hoef ik dus nog niet te komen!