Om me heen wordt druk geklaagd over de regen die overvloedig valt. Maar ik heb, behalve dat het pad over de brug nu echt onbegaanbaar is geworden zodat zelfs de loodgieter niet meer met zijn auto voor de deur komt rijden maar die boven op de parkeerplaats stalt en er tig keer naar boven loopt omdat hij een schroefje of moertje moet hebben, er niet zo heel veel last van. Zodra de zon achter de wolken tevoorschijn komt en dat gebeurt toch ook regelmatig staak ik mijn klusjes en ga in de zon zitten lezen.
En waar ik ontzettend van geniet is dat er elke dag nieuwe bloemen en nieuwe bloesem verschijnen. Toen ik in februari aankwam stonden er nog heel veel sneeuwklokjes, daarna kwamen winterklokjes, stengelloze sleutelbloemen, maarts viooltje, ereprijs, longkruid en speenkruid. En nu verschijnen hele velden bosanemonen. En dan de bloesem: naast ons huis is de amandelboom al roze als in een Japanse prent en verderop in het landschap verschijnen er steeds meer witte wolken van kersenbomen en overal zie ik knoppen die beginnen uit te botten. 

en bovendien een (wilde) tulp en narcis

Jazz

Eind juni, begin juli is er een groot jazzfestival in Vienne. Een stad zo'n uurtje rijden hier vandaan.
Wij gingen naar de voorbeschouwing waar alle artiesten middels video werden gepresenteerd. Tussen de video's trad een drietal muzikanten op dat zo'n indruk op ons maakte dat we serieus overwogen de volgende avond al naar Saint Etienne (nog iets verder weg) te gaan waar zij toevallig optraden. Maar dat concert bleek uitverkocht. Nu houden we hun agenda in de gaten. Eind juni in Barraux. Vanaf april te boeken...

Hier een foto van het amphiteater vanVienne 

 en twee video's van Mÿa met de trombonist Robinson Khoury, zijn drumster en toetsenist. 

activeer hier de muzieknootjes voor geluid!

eten en klussen

                                       We kregen vorige week eters en zo af en toe heb ik zin om iets ingewikkelds te maken. Nou, ingewikkeld werd het. Een voorgerecht van Alain Caron. Met gepofte bietjes (twee uur in de oven op een zoutbedje) in plaats van gekookte, met rozemarijnolie (verhitten en drie uur trekken), met een aparte dressing van gemalen biet, enz, enz. Het hoofdgerecht liet ik aan Frans: een pasta. Maar met het nagerecht was ik weer behoorlijk langdurig in touw. Uit kookboek 'eten in Italie' van Carlucco: Budina di Rosa (Rosa's pudding). Zie foto boven. Voorwaar ook geen sinecure. Bij de karamel moest ik hulp vragen aan de meer ervaren kok want de eerste suikermassa was al snel niet meer vloeibaar. 

Ondertussen was Rob, die een weekje over was, druk met Frans aan het klussen en heeft hij de nieuwe trap in de schuur van begane grond naar tussenverdieping helpen zetten, heeft hij een trapje gemaakt naar het tussenkamertje, heeft hij twee mooie afwerkingen gemaakt van hout op de balustrade en in de badkamer, heeft hij de kroonluchter verhangen en heeft hij geholpen het ijzeren hekje te fixeren. 

bom

Geen slapeloosheid meer. Ook geen euforie, maar wel nog steeds een vreselijk goed humeur. Want geen vermoeidheid, geen benauwdheid en geen gehoest. 
Dit betekent ook goed nieuws voor de finishing touch van de gite die we vanaf nu 'studio' noemen. Dat dekt de lading meer omdat er wel alles voorhanden is maar geen aparte slaapkamer.
We hebben er vannacht proef- geslapen. Dat ging prima. Niets ontplofte. Dat deed het gistermiddag wel. F. ging aan de slag met de badkamervloer. Primer, epoxy en aflaklaag. Toen de primer erop zat ging hij alvast voor vandaag de 'activator' van de volgende laag verdunnen met water. 
We zaten zoals elke middag, de laatste dagen, buiten in de zon te luisteren naar een luisterboek en waren in slaap gevallen. Niets zo'n goed slaapmiddel als radio, podcast of luisterboek. Tot we wakker schrokken van het geluid dat leek op het afgaan van een bom. Het geluid kwam uit de schuur. We gingen kijken en de pot activator was geëxplodeerd! De bodem van het blik lag eruit en de klodders chemische emulsie zaten overal en nergens.
God zij dank gebeurde het in de schuur en was er niemand aanwezig.
Nu moeten we wel op zoek naar nieuwe activator om de vloer af te maken en dat is niet makkelijk te krijgen in Frankrijk. F. heeft bij het tiental telefoontjes zijn Frans weer goed kunnen oefenen. Misschien is het verkrijgbaar in Valence. Wordt vervolgd.
Verder ziet mijn atelier eruit als een zwijnenstal omdat deze (tijdelijk!) dienst doet als opslagplaats. Ook alle verven staan inmiddels daar.