tekeningen

 

Vandaag heb ik de tekeningen die ik de afgelopen jaren maakte op de site gezet. Kijk op een tablet of computer rechts bij -tekeningen-. Op een telefoon zijn ze te vinden onder aan de bladzijde, onder de berichten. Uiteraard ook bij -tekeningen-. De tekeningen van Uil, van de Vrienden en van Alle wegen zijn op de computer gemaakt. Die van alle wegen naar Bangkok op  één middag met mijn vinger op mijn oude Ipad die een beschadiging halverwege het scherm had waardoor de tekeningen op steeds dezelfde plek haperen. Als je het weet kun je het zien. 

Maar vanaf Woestijnkoorts (maar 1 tekening is er overgebleven van een aantal) ben ik op papier gaan tekenen. Vooral met houtskool. Een dankbaar gereedschap om mee te foezelen en uit te vegen en weer te versterken.

De nieuwste tekeningen zijn van deze week. Geen vogels maar andere dieren. Wolven. En een stier.

op de fiets

Vorige week zondag zat ik bij mijn zoon achterop de fiets en we reden dwars door Utrecht op zoek naar een terrasje in de zon. Dat voelde als puur geluk. Terwijl we toch eerder die middag ruzie hadden over het inpakken voor zijn verhuizing. Volgens hem is het nergens voor nodig om vóór de verhuisdag al alles ingepakt te hebben. 'Dat kan dan toch ook nog wel'. Ik kreeg hem niet helemaal uit die droom en bedacht dat ik er op de bewuste dag beter niet bij kon zijn.

Maar achterop de fiets is die ruzie vergeten. 

Grappig dat toen hij nog niet geboren was, ik vaak een plaatje in mijn hoofd had van mijzelf op de fiets met een kinderzitje voorop en een kind daarin. Was en is dat nog steeds mijn idee van romantiek? Voor of achterop een fiets? Misschien is dat idee gevormd door films, denk aan Olga in Turks Fruit op weg naar het stadhuis voor hun bruiloft bij Erik voor op de stang.

Een plekje op een terras werd gevonden. De koffie en het bier waren heerlijk en Utrecht is een fantastische stad met een kleurrijke bevolking zoals je die in Arnhem niet ziet. Maar wij hebben dan weer de bossen dichtbij. Je kunt niet alles hebben.

Ik heb er geen foto's van, van mijn zoon voorop mijn fiets net zomin als ik achterop bij hem. U zult het dit keer zonder plaatjes moeten doen en uw fantasie laten werken.

druiven

Toen ik vorige week in de tuin zag dat de druiven boven in de struik aan het rotten waren heb ik snel de goede geknipt en door een zeep gedrukt voor het sap. Een bijzondere smaak! Rins en niet te vergelijken met sap uit een pak. Maar dat is bijna met alle zelf gemaakte spullen: lekkerder! 

Hoewel wijn in de fles gekocht moet worden, want die bereidingswijze beheers ik niet. Ook besloot ik voortaan gekookte bietjes te kopen in plaats van rauwe omdat dat waarschijnlijk beter is voor het milieu (want in grote hoeveelheden gekookt en niet uren in een pannetje thuis) en beter voor de portemonnee nu de gasprijs zo gaat stijgen.

Ik kan nu een krantenartikel aanhalen waarin wordt verzucht dat ook in dit geval, de stijgende gasprijs, Nederland geen plannen klaar heeft liggen voor een 'worst case scenario', maar politiek bewaar ik voor een volgende keer. Dit bericht gaat over druiven.

stress

Wat een stress kun je krijgen van een kind dat ongelukkig is. Vooral als je het ongeluk maar deels begrijpt. Het kind (mijn zoon) moet toch eindelijk eind dit jaar zijn skeere (dat is studententaal voor shabby maar fijne) studentenkamer met extreem lage huur verlaten. De enige mogelijkheid voor hem gezien de huidige wooncrisis in Nederland is het 'City Campus Max gebouw (voor afgestudeerden, maximaal 5 jaar te bewonen). U ziet het complex boven. Niets mis mee. Een beetje steriel, vooral binnen en toch nog wel duur voor 29m2, maar toch: Een PLEK!

We (F en ik) waren daarom  verbaasd dat, hoewel hij er zich zelf voor had ingeschreven, toen hij een studio toegewezen kreeg, de grootste twijfels had en allerlei uitvluchten en allerlei (onuitvoerbare) plannen bedacht om het toch maar niet te doen omdat het niet goed voelde. Het heeft ons uren aan telefoontjes gekost om hem te overtuigen dat hij de studio moest nemen om niet de kans te lopen dat hij in januari bij ons (zijn ouders) moet intrekken.  Uiteindelijk, nadat hij overtuigd leek, werd hij toch weer ongelukkig toen een vriend zei: 'Als het niet goed voelt, moet je het niet doen'. Toen heb ik hem een donderpreek gegeven. Ik heb gezegd dat het er niet om gaat dat het niet goed voelt maar dat hij gewoon een huis moet hebben. Eenmaal daar kan hij verder zoeken.

Vandaag was de overgave, het contract is getekend en we gaan ons opmaken voor een verhuizing. Ik heb me laten verleiden om, om het dan in godsnaam door spullen gezellig te maken de glazen en kussentje van de Ikea te betalen. Pfffff.