F. maakt vaak en veel jam. Een hele grote pan in de zomer met abrikozenjam, kleinere hoeveelheden frambozen-, pruimen- en bessenjam. 's Winters sinaasappeljam. Het is vreemd dat terwijl het recept voor abrikozenjam in zijn hoofd is opgeslagen en hij er nooit over twijfelt, bij sinaasappeljam wel elke keer vergeet hoe het moet. Een keer waren de schillen heel hard gebleven omdat de suiker er niet achteraf maar vooraf in was gedaan (of andersom, u ziet ik weet het ook niet, maar ik ben de kok ook niet). De laatste van die serie sinaasappeljam met te harde schil ging afgelopen zaterdag op, want schil hard of niet, de jam blijft lekker. Daarna was het tijd om nieuwe jam te maken. De bittere sinaasappels waren ingeslagen en toen de suiker op bleek te zijn, moest ik die nog even snel halen. Donkerbruine basterdsuiker moest het zijn. Ik fronste mijn wenkbrauwen want in mijn gemankeerde herinnering was die suiker nog nooit gebruikt. En dat bleek ook. De prachtig gele sinaasappelstukken
werden tijdens het koken diep donkerbruin.
Ik stond er beteuterd bij te kijken. Volgens F, optimistisch als altijd, was er niets aan de hand. Ik herpakte me, proefde de jam en besloot dat het een Engelse marmelade was geworden in plaats van een confiture à l'orange en constateerde dat hij heel lekker was.
Ik ben benieuwd welke verrassing F. volgend jaar uit de pan haalt, want ook dit recept is niet genoteerd....
Om bij het onderwerp te blijven: vandaag viel ik van mijn stoel bij het volgende krantenbericht.
Geen suikertaks en wel de jubelton wegens problemen bij de belastingdienst. Nu val ik niet meer van mijn stoel als er problemen bij de belastingdienst zijn. Daarvan hebben we de afgelopen jaren genoeg van gezien. Maar om de reden om geen suikertaks in te kunnen voeren was ik wel geschokt. Ze weten niet dat er suiker in jam zit!
I say no more
