dinsdag 31 mei 2022

verhuizen en optreden

Drukke weken zijn het altijd in mei en juni. Ook dit jaar. In één week drie keer naar onze zoon. Schilderen in zijn nieuwe huis en op Hemelvaartsdag verhuizen. Hij heeft een lot uit de loterij: een flatje van 60m2, met aan drie kanten ramen, dus altijd zon naar binnen, op het IBB terrein, dus bij zijn oude vrienden, dicht bij de binnenstad, twee balkons. Hij kan er vijf jaar blijven zitten.

De verhuizing zelf was weer spannend met twee kapiteins op het schip. De één zei: 'we moeten in de bus een vloertje leggen van dozen, de ander zei: 'de achterwand moeten we vullen met dozen', waarop de enige pro (Jan) zei: 'oké, dan doen we de bank gewoon in de tweede ronde'. Maar uiteindelijk kwam natuurlijk alles op zijn pootjes terecht.

Meteen in de volgende dagen de balletvoorstellingen. Alleen F. mocht van mij komen kijken, want ik zag het een beetje als een grap. Maar dat bleek anders uit te pakken. De schijnbaar chaotische aanpak van de juf leidde niet tot een chaotische voorstelling maar tot een straklopende aaneenschakeling van dans door alle niveaus die ze lesgeeft, met prachtige stukjes choreografie, licht, muziek en dans. Hier twee foto's van mijn groepje: basis-beginners.




dinsdag 24 mei 2022

acacia's

Op de laatste dag van de meivakantie gingen we aan het eind van de middag nog even een borrel halen bij vrienden in Arlebosc. We kregen bij het weggaan een paar bloemen van de acacia in de hand gedrukt om te frituren. We hadden die eerder bij hen gegeten: heerlijk. Die avond hadden we al eten gepland en geen puf om meer moeite te doen. Maar na de makkelijke terugreis was er juist zin om dit spannende en lekkere gerecht klaar te maken. De bloemen bleken het te hebben overleefd. F. maakte een bierbeslag, wentelde daar de bloemen en en bakte ze in een bodem vet in de pan. Er bleef over van het beslag zodat we de volgende dag verplicht waren er nog pannenkoekjes van te maken (mmm).

Er zijn meer bloemen en bladeren die je kunt frituren. Denk aan gefrituurde salieblaadjes of peterselie. Het levert altijd een spannend gezicht en verrassende smaak op!

Zo zien acaciabloemen eruit als ze nog aan de boom/struik hangen.

dinsdag 17 mei 2022

nieuwe url en oude koek


Vorige week heb ik een domeinnaam gekocht, het niet meer gangbare programma IWeb opgestart op mijn oude MacBook en mijn websites Pont Vieux en Tassen geupload.

Dat klinkt simpel, was het niet, maar tot mijn tevredenheid had ik het na een avond hard werken voor elkaar.
Tot zover de technische kant. Het aanpassen van de websites, die toch wel gedateerde data hebben, kost heel erg veel tijd. Tegelijk is het verslavend en heb ik inmiddels al weer uren achter de oude  notebook gezeten. God verhoede dat hij crasht, want dan is alle moeite voor niets.
Waarom ik niet met Wordpress of met één van de talloze andere moderne webprogramma's een nieuwe website bouw is omdat het me (door mijn leeftijd?) de grootste moeite kost iets nieuws te leren (het dansje voor de drie minuten durende balletuitvoering oefen ik iedere (!) dag thuis).
Iweb was en is de makkelijkste tool voor webdesign. Waarom die uit de handel is genomen is mij een raadsel (net als het perfecte programma IPhoto). Maar nu ga ik zeuren.
U mag wel al een kijkje nemen, maar alles is nog onder constructie. Dus hierop geen commentaar!
Het wordt ooit wat. (En zoniet haal ik de link weer weg).

dinsdag 10 mei 2022

mieren en nachtegalen

Om met de laatsten te beginnen: we werden deze vakantie elke avond en nacht getrakteerd op een concert van meerdere nachtegalen. Het is ongelooflijk wat een uitgebreid repertoire deze vogels hebben. Ik sluit een geluidsfragment bij: vogelgeluid.nl/nachtegaal/ Het is heerlijk om vanuit je bed deze geluiden te horen.

Maar dan over de andere diersoort: mieren. Midden in de nacht vroeg F of hij het licht aan kon doen. Toen was te zien waar hij last van had: talloze kleine mieren kropen in ons bed, vooral aan zijn kant. Wat een drama. We probeerden om erachter te komen waar ze vandaan kwamen. Was het een nestje meegekomen met de was die in allerijl 's middags was binnengehaald en boven aan het rek was gehangen toen er een regenbuitje kwam? Of zat er een nest in de balk?

We konden het niet meteen ontdekken. Met de stofzuiger (het was 4:00 uur , we waren duf) alle mieren waarvan er een groot aantal dood waren verwijderd en geprobeerd verder te slapen. Maar dat lukte niet helemaal. Ze bleken van boven naast het raam naar beneden te vallen. 's Ochtends zagen we dat ze elkaar ook nog eens doodmaakten. Degenen die ontsnapten gingen lopen (in bed!).

Vervolgens heeft F. alles wat er maar uitzag als een opening in het plafond dichtgekit. Nog drie keer alles gezogen, het bed voor de zekerheid opzij geschoven en toen hadden we de nacht erna een verrukkelijke nachtrust en geen mier meer gezien. 

Tja, je leeft buiten of je leeft in de stad. Daar zijn toch wel verschillen tussen.

dinsdag 3 mei 2022

schilderijen

Het moeilijkste is op tijd te stoppen. Omdat ik tussentijds foto's maak kan ik dat ook zien. Een eerdere versie is bij mij vaak beter. Nu kun je er wel overheen verven, over zo'n schilderij, maar nu ik bij dit nieuwe, grotere werk alleen dekkende verf gebruik en geen ecoline, wordt het elke volgende versie meer dichtgemetseld en gaat het lichte eraf. 
De eerste foto is die van gisteren waarbij ik dacht : het gaat niet lukken.
Dan de tweede versie waarvan ik achteraf denk: die is de beste.
en dan de laatste: te ver gegaan:het kind te duidelijk, te oud.
Daarom ook nog maar een foto van de twee schilderijen waarvan ik de laatste versie wel goed vind en die ik daarom aan de muur heb gehangen. Hoewel ik bij de foto een klassieke fout maak door teveel op één plaatje te willen vatten: de zon die in de kamer schijnt, de rozen die ik kreeg van Vanessa en de cello prominent in beeld die ik nog niet heb aangeraakt deze vakantie. Daarentegen  is de trombone, ietwat minder zichtbaar al heel vaak ter hand genomen! Zelfs op dit moment als ik zit te tikken klinken de klanken van een lied van het Rosenbergh trio door de kamer.
 
en de volgende dag werd ie zo (uitsnede): en misschien morgen weer anders...