alweer een kookboek

Alweer een kookboek. Sinterklaas, hij kwam bijtijds bij ons langs, had dit kadootje meegenomen. Na het laatste zetje te hebben gekregen door het item van Arjen Lubach over het (uit)melken van koeien besloot ik minder (koe)melk te gaan drinken. We dronken al half om soya- half koemelk in de koffie voor het dieet dat F. volgt. Dat is nu helemaal soya geworden. Mijn dagelijkse glas melk bij de middagboterham is een glas water geworden en toen er een uitgebreid artikel in de Volkskrant stond met vegan recepten had ik die pagina uitgescheurd en er een aantal geprobeerd. Dat beviel en ik scheurde vaker vegan recepten uit de krant. Ik voelde me toen gerechtigd een echt vegan kookboek te kopen (via sinterklaas).

Twee recepten uit het boek vandaag geprobeerd: artisjokkenspread (voor op een toastje of zo) en een quiche. Kaas en ei zijn vervangen door tofu en gistvlokken. De spread is heel oké. De taart smaakte een beetje macrobiotisch jaren zeventig, maar uiteindelijk toch wel lekker genoeg om met wat aanpassingen (meer zout, minder gistvlokken) te herhalen.

Ik moest me, eerlijk gezegd, wel inhouden om geen kaasplankje als toetje te nemen. Dat komt morgen wel weer...Want kaas volledig vervangen: dat gaat het waarschijnlijk niet worden.

winter

Wat is de winter toch vervelend. Tot deze week zijn we verwend met aangename temperaturen, maar nu kun je zonder muts en handschoenen niet meer de deur uit. En de echte winter is nog niet eens begonnen. Begint die op 21 december?

Ook al zijn de ochtenden nog zonnig, bij het betrekken, 's middags, van de hemel betrekt mijn humeur mee. Was ik maar in Parimaribo geboren of gewoon in Nice.

De hele week troost ik mezelf met het vijfde seizoen van the Crown dat ik weer geweldig vind. Ik begrijp niets van het commentaar en de (maar) drie sterren van de Volkskrant. Het commentaar dat zegt dat serie vijf teveel bezig is met de huwelijksperikelen van Charles en Diana en te weinig de koningin laat schitteren.

Maar iedereen die de films van Harry Potter heeft gezien zal zich sowieso niet kunnen vereenzelvigen met Imelda Staunton als Elisabeth, maar steeds zitten wachten tot ze haar strafwerk aan je oplegt als de wrede Dorothea Omber.

Verder ben ik ook treurig dat ik de serie Napoletaanse romans van Elena Ferrante uitgelezen heb. Zeker het laatste boek gaat erg onder de huid zitten.

Zaterdag heb ik een totaal ander boek gekocht: 'Totaal' van Marcel van Roosmalen en lees met een glimlach door zijn eindeloze reeks reportages heen.

 

En uiteindelijk wordt het waarschijnlijk toch ook vanzelf weer lente:)

 

Alain Caron

Zaterdag waren we met z'n drieën bij restaurant café Caron. Een jaar geleden had ik een kookboek gekocht van Caron: la table de Caron. Met kerst en Pasen heb ik eruit gekookt. Heel bewerkelijke recepten, maar het werk werd dubbel en dwars beloond. Eindelijk was het ervan gekomen om bij één van de vier restaurants van de zonen van Alain te gaan eten in Amsterdam om hun het werk te laten doen en ons te verrassen.

De dag begon in Utrecht met een klusje: het verhangen van een plafondlamp (in een asbest plafond)... Daarna naar Amsterdam, van de parkeergarage op IJburg lopend via het Bimhuis, Centraal Station en de danswinkel in de Bilderdijkstraat naar de Pijp waar het restaurant is. Het weer was een kadootje maar Amsterdam is na Corona opnieuw overlopen met toeristen. Buiten het echte centrum is het nog wel te doen, maar rond Damrak, Haarlemmerdijk en de Noordermarkt is het lastig om in een normaal tempo te wandelen. 

Maar dan het eten: super. Alles klopte, omgeving, bediening, kwaliteit van het eten. Alain zelf kwam ook nog opdagen waarop F. bij het weggaan nogal familiair tegen hem zei: 'Alain, heerlijk gegeten!' Alain antwoordde met een glimlach en een boks.

films

Na een zondag vol WordPress ellende (nee, het gaat toch niet zo makkelijk als de video-instructie van twee uur beloofde) was het 's avonds hoog tijd voor ontspanning in de vorm van weer een film. 

(in de afgelopen vier dagen hebben we drie films gezien)

Bij mijn nadere afscheid van HBO (je kunt niet overal een abonnement op hebben) wilde F. wel eens weten of er leuke films opstaan die we nog konden zien. Die zijn er.

We zagen al via andere platforms En Corps en The Beguiled en gisteren via HBO: Girl

Alle drie erg de moeite waard. Maar Girl nog het meest. Een vijf-sterren film volgens de VPRO, voor wat het waard is. Als je iets wilt begrijpen van hoe het is om in het verkeerde lichaam geboren te worden dan moet je deze film zien. Hoe in tegenstelling tot de film En Corps, waarin zowel klassiek ballet als moderne dans in uiterst aantrekkelijke scenes wordt laten zien, is het oefenen in de balletstudio alsook de uitvoering op het toneel in Girl een constante worsteling van de meisjes en jongens om het lichaam zo te manipuleren zodat de verwachte figuren goed uit de verf komen. Het harde geklak van de spitzen werkt aan het gevoelde ongemak mee. Als ik deze film een jaar geleden had gezien, vóór ik me aanmeldde bij ballet, had ik een andere hobby gekozen.

De film The Beguilded, van Sofia Cppola gaat over de Amerikaanse burgeroorlog waarbij een Noorderling verzeild raakt in het huis waar een aantal (Zuidelijke) vrouwen en meisjes zich schuilhouden en wat er vervolgens gebeurt met deze indringer. Niet veel goeds, kan ik verklappen. Een feestje voor liefhebbers van kostuumfilms en van Kirsten Dunst en Nicole Kidman.

man, kweepeer en WordPress

 

De schilderijen zijn gemaakt (twee, geen drie, te zien bij tekeningen/ schilderijen) De kweeperengelei is gekookt (drie kilo...) De visite vergast op een veganistische maaltijd; een poging om verstokte vleeseters te laten kennis maken met een, ook voor mij, onbekende wereld (was een succes!). Ik ben in deel vier aanbeland van Elena Ferrantes boekenreeks over de meisjes Lila en Lenu. En het huis is zondag weer met veel weemoed verlaten tot we het in de kerstperiode, die waarschijnlijk minder warm zal zijn dan deze uitzonderlijk warme herfstweek zullen bezoeken. Want (net als in Nederland) was het, op anderhalve dag regen na, warm en zonnig in Frankrijk.

 

Op YouTube heb ik een tutorial gevonden over WordPress die ik lijk te begrijpen. De instructie duurt twee uur, ik heb het nog niet helemaal gezien, maar als ik het echt snap ga ik de website Carolien schrijft opnieuw bouwen en heb ik geen last meer van de beperkingen van het ooit fantastische maar inmiddels verouderde IWeb (zie de blog van 17 mei).