Vijver

Bijna op weg naar Frankrijk voor de meivakantie. Volgens de weersvoorspelling wordt het daar zo'n tien graden warmer dan hier. Maar toch...eerst zien dan geloven. Je zou wensen, als je de kranten leest, dat al die regen hier zich eens verplaatst naar Spanje en Italië. Hier is nu toch wel genoeg gevallen. 

De auto zit in ieder geval al vol zoals ik eerder schreef. Maar op de terugweg zal er ook genoeg in zitten want we gaan de vijver dempen in onze tuin in Arnhem en hebben daar de grote één-meter boor bij nodig, een goede schep en hoge regenlaarzen

Zo'n twintig jaar geleden is de vijver aangelegd. Een wens van onze zoon. Ik vond het wel aardig in het voorjaar de kikkers voor het eerst te horen, kikkergekwaak: éen van mijn favoriete dierengeluiden. Ook leuk: het kikkerdril zien ontwikkelen met eerst een staartje en dan pootjes. Maar de winter dat alle kikkers waren doodgegaan en ik ze eruit moest scheppen met een schep was niet mijn favoriete klus. Vorig jaar leek het water niet in orde. Veel te ondoorzichtig. We gingen advies vragen bij Intratuin. Volgens hen was er niet veel mis met ons meegenomen watermonster maar ze gaven wel een middeltje mee wat de zuurwaarde weer in orde moest krijgen. Dit jaar was de vijver weer bruin en hoorden we na de eerste kikkergeluiden ineens niets meer. En meer bijzonder: er verscheen helemaal geen kikkerdril. Ik zag mijn kans schoon en begon over het ruimen van de vijver. Wat mij eerder tegenhield was de kikkerpopulatie, maar als deze toch zijn heil had gezocht in een ander watertje, kunnen we toch met de vijver doen wat we willen? Er werd mee ingestemd en nu gaan we half juni (dan is het toch inmiddels toch wel lekker warm om buiten te klussen?) aan de slag. We gaan dan wel deze bloemen voortaan missen in april.

ps: de volgknop is weer weggehaald. Functioneert niet!

auto, fiets, eten, concert en de volgknop

Onze mooie nieuwe auto had pas twee dagen voor de deur staan shinen toen de plek ineens bezet was door een andere auto. Een auto die dag na dag niet van zijn plek afkwam waardoor ik steeds sjacherijniger werd. Toen kwam F. op het idee de kentekenplaat in te voeren in het RDW systeem om te zien waar die auto vandaan kwam. Tot onze verbazing bleek de auto gestolen! We belden de politie en die was snel ter plaatse en na hun oproep ook een sleepbedrijf. Grote consternatie bij de buurtbewoners en opluchting bij mij. Ik heb onze auto (burgerlijk ja...) de volgende dag direct weer voor de deur gezet.

Eenmaal weer voor de deur kon de fiets, die meegaat naar Frankrijk, ingeladen worden. Ondanks de 1658 liter bagageruimte toch aanleiding voor fikse ruzie op welke manier de fiets er dan in moest.

Gelukkig gingen we die avond eten bij vrienden.Wilde rijst, aubergine met saffraansaus, gekruide kip en chocoladecakejes. Superlekker!!

 

Zondag ook nog naar een concert van Bo v.d. Graaf in Brebbl. Niet de makkelijkste muziek.

 

En dan de Volgknop. Excuses aan iedereen :) die op die link heeft geklikt vorige week: het werkte niet. Ik weet dus niet wie er gereageerd heeft. Het programma Blogger, waar deze podcast mee gemaakt wordt, is een simpel programma, maar kan, wellicht daardoor, niet overweg met dit soort gadgets. Ik heb echt internet afgezocht voor instructies, maar zonder programmeren lukt het niet.

Wat wel lukt is de knop:

Volgen

blog volgen?

Als je hier op klikt en je vergeeft de rommelige opmaak van het bericht kun je door op  mail te klikken zeggen wat je wilt of een reactie geven. 

Pasen

Vier dagen vrij!

Vrijdag in de stromende regen naar de film: Empire of light. Sympathieke film met Olivia Colman en Colin Firth, de laatste dit keer niet als eeuwig sympathiek personage maar als niet deugende manager.

Zaterdag lunchen bij oude vrienden mét pompoensoep.

Zondag mooi weer! Ontbeten met mijn jaarlijks gekookte eitje (ik vind gekookt niet zo lekker, maar houd van tradities). Voor het eerst zonder enige versiering. Sommige tradities verdwijnen...de laatste drie Matzes uit het vijf jaar oude pak bleken nog goed.

Zondag gewandeld op de hei bij Oosterbeek en geklust in de tuin.

Maandag op bezoek bij mijn schoonmoeder. 92 Jaar en nog gezond van lijf en leden.

Verder nog geprobeerd een 'volg' knop op de pagina te krijgen. Ik weet niet of het nu werkt.

Volgers kunnen het eens proberen.

hoe is het met?

De duif (post 1 februari) hebben we na onze terugkomst van onze voorjaarsvakantie niet meer gezien.Ik vrees dat 'ie dood is. Ik miste hem in het begin. Ik was er al zo aan gewend om bij het verlaten van het huis rond te kijken of hij op de bank, op de fiets of in de kas zat. Wat over is van hem is een hoop stront op diverse plekken. Wat dat betreft mis ik hem niet.

De hoeveelheid brieven uit Frankrijk (post 8 maart) is veel omvangrijker dan ik had gedacht. Ze scannen, ordenen en bijsnijden is een waar monnikenwerk. Alle velletjes papier van links tot rechts en van boven tot beneden helemaal volgeschreven doorlezen, de plaatsen die genoemd worden opschrijven om straks een kaartje met routebeschrijving te kunnen invoegen en te bedenken welke kaarten ik dan pak. Intekenen op een landkaart of de route uitstippelen in Google Maps en daar een uitsnede van maken.

Een gedrukt boek, wat ik voor ogen heb wordt door de hoeveelheid pagina's aardig aan de prijs. Ik heb inmiddels bijna 300 pagina's en nog heel wat brieven voor de boeg. Ik zou natuurlijk een selectie kunnen maken. Maar dat doe ik al een beetje: ik scan alleen de brieven uit Frankrijk en sla Duitsland, Oostenrijk en Noorwegen over.

Het is fascinerend om te lezen hoe mijn vader in vreemde steden zonder één woord Frans toch de postkantoren weet te vinden. Hoe ze soms met z'n vieren op pad gaan met twee auto's in een tijd zonder telefoons en ik verbaas me ook over hoe vaak het regent! 

Én ik verheug me om te lezen dat mijn moeder zo geniet van wandelingen maar vooral van autotochten door het veelal ruige landschap.

De voortgang van mijn inmiddels zesde (!) boek, de hond in de nacht (post 24 januari) schiet er wat bij in. Af en toe krijg ik de geest en schrijf zo'n 500 woorden. Ik heb er nu 9000 en streef naar drie keer zo veel. Maar het komt wel goed, zo niet in 2023 dan wel in 24 of 25. Ik heb de hoofdlijn immers in mijn hoofd. Middenstuk en eind erbij. Nu alleen nog opschrijven...