Bijna op weg naar Frankrijk voor de meivakantie. Volgens de weersvoorspelling wordt het daar zo'n tien graden warmer dan hier. Maar toch...eerst zien dan geloven. Je zou wensen, als je de kranten leest, dat al die regen hier zich eens verplaatst naar Spanje en Italië. Hier is nu toch wel genoeg gevallen.
De auto zit in ieder geval al vol zoals ik eerder schreef. Maar op de terugweg zal er ook genoeg in zitten want we gaan de vijver dempen in onze tuin in Arnhem en hebben daar de grote één-meter boor bij nodig, een goede schep en hoge regenlaarzen
Zo'n twintig jaar geleden is de vijver aangelegd. Een wens van onze zoon. Ik vond het wel aardig in het voorjaar de kikkers voor het eerst te horen, kikkergekwaak: éen van mijn favoriete dierengeluiden. Ook leuk: het kikkerdril zien ontwikkelen met eerst een staartje en dan pootjes. Maar de winter dat alle kikkers waren doodgegaan en ik ze eruit moest scheppen met een schep was niet mijn favoriete klus. Vorig jaar leek het water niet in orde. Veel te ondoorzichtig. We gingen advies vragen bij Intratuin. Volgens hen was er niet veel mis met ons meegenomen watermonster maar ze gaven wel een middeltje mee wat de zuurwaarde weer in orde moest krijgen. Dit jaar was de vijver weer bruin en hoorden we na de eerste kikkergeluiden ineens niets meer. En meer bijzonder: er verscheen helemaal geen kikkerdril. Ik zag mijn kans schoon en begon over het ruimen van de vijver. Wat mij eerder tegenhield was de kikkerpopulatie, maar als deze toch zijn heil had gezocht in een ander watertje, kunnen we toch met de vijver doen wat we willen? Er werd mee ingestemd en nu gaan we half juni (dan is het toch inmiddels toch wel lekker warm om buiten te klussen?) aan de slag. We gaan dan wel deze bloemen voortaan missen in april.
