De (electrische) fiets was meegenomen naar Frankrijk. Na eerst een klein rondje dorp en daarna een groot rondje dorp durfde ik het gisteren aan om naar Arlebosc te fietsen. Het ging supergoed, dus een volgende keer durf ik het wel aan om naar de markt in Lamastre te fietsen of om mooiere, maar smallere en steilere weggetjes te nemen.
Ik heb de afgelopen weken ook weer geschilderd. Het schilderij van mijn oma afgemaakt en een nieuw schilderij van Boris, de oudste zoon (5 jaar) van vrienden in Arlebosc. Over de vorige was ik niet helemaal tevreden en ik heb een nieuwe poging gedaan. Ze vonden het mooi, dus missie geslaagd. Toen ik gister langskwam hing hij al met de andere drie familieleden in het trapgat.
Dan nog over eten. F heeft weer fantastisch gekookt elke dag, met als hoogtepunt een groentengerecht uit het kookboek van Alain Caron. Kool en knolselderij (met veel boter en room) en niet te vergeten de half mislukt uitziende pizza's die toch verrukkelijk bleken. Het etentje bij restaurant Coulemelle had een ander hoogtepunt moeten worden maar werd het helaas niet. Eén van de amuses miste alle smaak door zoutgebrek, daarentegen was mijn ravioli zo bremzout dat ik niet verder kwam dan een halve ervan te eten. De ober reageerde onbeschoft. Bij de zoutloze amuse beweerde hij dat dat het niet kon dat het niet goed smaakte en bij de ravioli haalde hij zijn schouders op. Hij reageerde ook niet op mijn verzoek om het zelf te proeven in de keuken. De dame bij de kassa die we vertelden dat er een en ander was misgegaan zou het bespreken met de manager. Ik hoop dat ze dat doet want ik was er bloedsjacherijnig van geworden.
Het voorgerecht dat wél heel lekker was. Makreel met grapefruitsaus.
Nu zit ik in een waterig, maar heerlijk zonnetje voor het huis van de laatste ochtend te genieten en wil jullie toch ook de foto van de slang die ik zag ik de tuin van de oude juf van W. (die ook al in Arlebosc woont) niet onthouden.
