ambachtslieden

 Hoewel Frans veel zelf doet aan de nieuwe badkamer en ik ook al twee plafonds heb gewit zijn we toch van een aantal ambachtslieden afhankelijk. Zoals de tegelman. Hij was ons geadviseerd door vrienden. Goed werk, kijk maar of hij er zin in heeft. Na heel veel tevergeefse telefoontjes en sms-jes kwam er uiteindelijk toch een devis en na weer eens bellen vanmorgen tot onze stomme verbazing de mededeling dat hij het werk a.s. donderdag en vrijdag komt doen! We zijn heel blij. 
Dan is er de ijzerman die drie ramen voor ons moet maken plus een leuning. Zelfde laken een pak. Niet bereikbaar en als het wel lukt heeft hij nog geen tijd gehad om te kijken, om een devis te schrijven etc.
Alleen de elektricien, een schatje uit ons eigen dorp is elke keer tijdig met vertellen wat het gaat kosten, wanneer hij komt en vervolgens het werk perfect uitvoert.
Maar met de toezegging van de man die deze week dus nog de tegels in de douche zet zijn we blij. 

Ook blij ben ik met het boek dat af is. 'De hond in de nacht' heeft de 30.000 woorden bereikt (een doel van me, elk nieuw boek dikker) en kan dus opgemaakt, geredigeerd en naar de drukker. 

Zaterdag gaan we voor vijf weken naar Nederland. Ik kijk uit naar de luxe van centrale verwarming in ons Arnhemse huis! Vanochtend zei ik tegen Frans: 'ellende is erger in Frankrijk maar vreugde groter hier'.  Ik voeg een foto bij van het fantastische zicht op de bergen vanmorgen. Van de Mont Blanc tot 'les trois Dentelles'. In de winter nog meer imposant dan in de zomer.