minivakantie

Vandaag zijn we voor een voorstelling helemaal naar Toulon in Zuid Frankrijk gereden. Het was fantastisch om de Provence in te rijden. We reden over de snel(tol)- weg en omdat deze in tegenstelling tot 's zomers best rustig was was het heerlijk om het landschap te zien veranderen.

We waren te vroeg voor de afgesproken tijd in de parkeergarage, daarom reden we het laatste stukje binnendoor. Maar dat is zoals bij veel stedelijke gebied aan de Côte d'Azur rommelig, toeristisch en niet mooi. Toulon kennen we een beetje. Mooie stad in pasteltinten met een grote plezierhaven en opstapplekken voor de veerboten in diverse richtingen. 

Appartementje is oké. Hieronder het uitzicht in de straat met het water op de achtergrond.

En dan de voorstelling: subliem. Nog nooit zoiets indrukwekkends gezien. 

Hier de link uit Youtube 

face aux murs

en wat gebeurde er deze week

Het is herfstig geworden deze week, maar we kwamen vandaag langs een veld met lichtgeel gras. Het zag er nog zomers uit.

Verder zijn we beiden aan het klussen. Frans is het dak van het slaapgedeelte van de studio aan het isoleren. Niet een heel fijn werkje, want weinig bewegingsvrijheid tussen dat dak en het echte dak van de schuur. Maar het werk vordert gestaag. Chapeau!

En ik ben tussen doktersbezoeken in (de KNO arts heeft mijn neus dicht gebrand, de huisarts heeft de bloeddrukverlagers gehalveerd en tevens ijzerpillen voorgeschreven. Door beide acties ben ik al een heel stuk actiever)  de vloer in de kamer aan het bijwerken. Ik wilde alleen wat vlekken voor de kachel wegwerken, maar er bleek zo'n kleurverschil te ontstaan omdat de vloer in de jaren heel erg is gebleekt dat ik het hele voorstuk moest behandelen ( maar niet onder het kleed en de bank, dus het werk viel ook wel weer mee).

 

gezondheid, bewegen, isoleren en kunst

Nog steeds geen herfstbladeren. Wel heerlijk rustig herfstweer. Vandaag naar de huisarts geweest en a.s.vrijdag vervroegd naar de KNO arts wegens een nieuwe neusbloeding afgelopen vrijdag die gelukkig na een klein half uur zelf stopte, maar waar we wel weer erg gestrest van werden. Huisarts schreef een verlaging voor van bloeddrukmedicatie voor (bloeddruk is nu weer te laag, vandaar mijn lage energie) en bloedprikken. 
Morgen begint Pilates in het dorp en wat vorig jaar niet lukte wegens weer andere gezondheidsproblemen, ga ik nu wel proberen de lessen te volgen. Heel benieuwd!. Niveau Anke uit Arnhem zal niet gehaald worden op de tegelvloer van de 'salle de fête', maar ik zie er erg naar uit mijn rug weer eens wat te versterken. 
Frans is druk met de isolatie, voor zover nog niet gedaan, van de studio. Eerst het plafond van het slaapkamergedeelte. Geen fijn werk met het echte dak zo dicht op zodat bewegen lastig is, maar hij gaat gestaag door. 
Als plaatjes weer monoprints. Omdat ik ze zelf zo leuk vind. En het een techniek is die op mijn lijf geschreven is. Lekker kliederen, bijna alles lukt, niks hoeft schoongemaakt, niks hoeft vooraf gepland. Ideaal.

Neus

Ik had u herfstbladeren beloofd, maar de herfst is even tot stilstand gekomen. Het heeft geregend en alle groen is weer terug. 

Ook zou ik vertellen hoe het met de echo afliep. De receptie van het ziekenhuis meldde dat ik overal zo'n echo kon laten doen, dus wij reden terug naar Tournon. Daar was een centrum. Helaas. De eerste week geen plek. Ook niet als het spoed is? Nee, ook niet als het spoed is. Wellicht in Guillerand Granges. Shit, daar komen we net vandaan. Toch gebeld. Middagpauze. Dan eerst naar huis. Weer terug in de studio. Frans had geen rust. Belde en drong aan bij Guilerand. Oké, om half 5. Dus opnieuw het uur rijden naar Guillerand. Ander ziekenhuis, doolhof. Ik was in de war en me al aan het aanmelden bij radiologie toen Frans de auto had geparkeerd, me belde en zei: 'ik heb opnieuw geïnformeerd, het is toch op de vierde etage'. De arts was deftig. Ik had me niet gerealiseerd dat ik direct bij een vaatchirurg terecht zou komen. Hij maakte een echo. Fascinerend hoe een ader er aan de binnenkant uitziet. Hij stelde me gerust. Het was een oppervlakkige trombose en zou vanzelf over gaan. Als ik niet net die bloeding had gehad zou hij me bloedverdunners voorschrijven. Maar nu dus maar niet...Met een verzachtend infectiewerend zalfje verlieten we zijn praktijk. 

En dan: Ellende is altijd goed voor kunst. Ik vond de monoprints die ik tot dan toe had gemaakt leuk maar nog een beetje alleen maar decoratief. Na de ellende met mijn neus voelde ik noodzaak die ellende te verbeelden. Gister was ik voor het eerst fit genoeg om in mijn atelier iets te prutsen. Dit is het resultaat. 

Morgen heb ik de controle in het ziekenhuis bij de KNO arts. Als we er komen tenminste. Frankrijk heeft stakingen en wegblokkades aangekondigd voor het hele land. Lekker...

bloed

 

De vorige blog was nog een onschuldig verhaaltje over hout. Terwijl ik toch de dag ervoor al met de ambulance naar het ziekenhuis in Annonay was gebracht na hevig bloedverlies uit de neus en op het punt stond om (nu met eigen auto) opnieuw naar Annonay te gaan omdat het bloeden weer begonnen en niet te stelpen bleek. Maar nu dan toch een verslag. Als u niet tegen bloed kunt, of verhalen over bloed: volgende week is er weer een post, wellicht over mooie herfstkleuren e.d.

Opnieuw dinsdag erheen dus, waar nu een SH arts een mech (lange tampon) in mijn rechterneusgat bracht (niet fijn!). Links was niet nodig, zei ze en rechts kon het gegarandeerd niet meer gaan bloeden. Maar dat gebeurde toch bleek de volgende dag. Opnieuw naar het ziekenhuis. toen hielden ze me daar , kreeg ik infusen in mijn arm, bloedtransfusie en opnieuw de 'mesches' (nu in beide neusgaten. Het was zo pijnlijk dat de arts moeite had ze te plaatsen.  'Beweeg niet! Niet gorgelen! Niet spugen! Beweeg nou niet, zo slecht voor uw bloeddruk! Waarom huilt u?'

Ik was zo verzwakt, ook na het legen van mijn maag (alleen bloed, ik had niets meer gegeten) 'Merde' zei de arts, dat ik van de nacht alleen meekreeg dat ik zo graag wilde drinken, maar dat niet mocht (vocht kwam via infuus binnen), ik verschrikkelijke pijn in m'n rug kreeg van het rechtop zitten in bed zonder de goeie ondersteuning voor mijn zielige onderrug. Maar het werd toch ochtend met een lieve verpleegster en een minder lieve. Het personeel was waanzinnig divers. Van superlief, tot afstandelijk tot helemaal niets wetend.

Frans kwam en heeft alle zeilen bijgezet om me naar Valence over te plaatsen. Annonay heeft geen uitgebreide KNO afdeling  en in Saint Etienne was steeds geen plaats. Zeker na het uiteindelijk zien van een KNO arts: nurks, slecht te verstaan en geïrriteerd door meer vragen van Frans. 

Die donderdagnacht iets beter doorstaan door morfine en nog een rustig-hou pilletje midden in de nacht werd vrijdag de overdracht naar Valence een feit. De, weer een nieuwe, dienstdoende arts gaf ons groot gelijk. Vond de eigen KNO artsen op z'n minst niet erg sympathiek. En toen mocht ik ineens naar huis voor het weekend omdat ik stabiel bevonden werd. Alle draden werden losgekoppeld en met alle overdrachtspapieren werd ik in een rolstoel gezet.

Thuis was natuurlijk fijn. Ook al moest ik nog steeds door mijn mond ademen en was ik steeds bang dat het door zou gaan bloeden, De watten onder mijn neus werden steeds roder. Maar het ging goed en maandagochtend naar Valence voor een afspraak bij de KNO arts daar voor verwijdering van de tampons en een analyse van wat er zou moeten gebeuren. We waren op alles voorbereid. Van alles is goed nu, u kunt naar huis, tot dicht moeten branden van bloedvaatjes in de neus, tot opname voor een operatie om de poliepen te verwijderen. 

God zei dank bleef nieuw bloeden uit en kon ik inderdaad gaan. Over 10 dagen controle.

O, nee, toch nog een dingetje: ik liet mijn arm zien die na het verwijderen van de slangen dik, rood en pijnlijk was geworden. 'O, dat ziet er niet goed uit' was de reactie. 'Ik schrijf een verwijzing voor een echo uit,' 

Misschien volgende week, naast de mooie herfstbladeren nog een beschrijving van dát verhaal. Anders krijgt u misschien het idee een boek te lezen i.p.v. een blog.