Ik had u herfstbladeren beloofd, maar de herfst is even tot stilstand gekomen. Het heeft geregend en alle groen is weer terug.
Ook zou ik vertellen hoe het met de echo afliep. De receptie van het ziekenhuis meldde dat ik overal zo'n echo kon laten doen, dus wij reden terug naar Tournon. Daar was een centrum. Helaas. De eerste week geen plek. Ook niet als het spoed is? Nee, ook niet als het spoed is. Wellicht in Guillerand Granges. Shit, daar komen we net vandaan. Toch gebeld. Middagpauze. Dan eerst naar huis. Weer terug in de studio. Frans had geen rust. Belde en drong aan bij Guilerand. Oké, om half 5. Dus opnieuw het uur rijden naar Guillerand. Ander ziekenhuis, doolhof. Ik was in de war en me al aan het aanmelden bij radiologie toen Frans de auto had geparkeerd, me belde en zei: 'ik heb opnieuw geïnformeerd, het is toch op de vierde etage'. De arts was deftig. Ik had me niet gerealiseerd dat ik direct bij een vaatchirurg terecht zou komen. Hij maakte een echo. Fascinerend hoe een ader er aan de binnenkant uitziet. Hij stelde me gerust. Het was een oppervlakkige trombose en zou vanzelf over gaan. Als ik niet net die bloeding had gehad zou hij me bloedverdunners voorschrijven. Maar nu dus maar niet...Met een verzachtend infectiewerend zalfje verlieten we zijn praktijk.
En dan: Ellende is altijd goed voor kunst. Ik vond de monoprints die ik tot dan toe had gemaakt leuk maar nog een beetje alleen maar decoratief. Na de ellende met mijn neus voelde ik noodzaak die ellende te verbeelden. Gister was ik voor het eerst fit genoeg om in mijn atelier iets te prutsen. Dit is het resultaat.
