Kaas, Franse kaas, is in Nederland ook volop te krijgen. Maar zulke lekkere geitenkaas als bij ons in het Franse dorp hebben ze toch nergens. Een probleem is de verkoper. Deze houdt ervan om bij elk kaasje het hele levensverhaal van de kaas in kwestie, wat betreft afkomst, beste bewaarcondities enz. enz. uitgebreid uit de doeken te doen. Je bent er dus even zoet. Vreemd is dat de winkel vaak gesloten is. Vooral op marktdagen. Bij uitstek toch de dag dat hij klandizie kan verwachten. Afgelopen vrijdag was het weer zover. Ik vond dat we ons wel eens konden trakteren op een kaasplankje. Qua kosten moet je de kaas niet elke dag willen eten, maar aan het begin van de vakantie...
Om 10 uur liepen we ernaartoe. Er hing een briefje op de deur: open tussen 11 en 12 en van 16 tot 19 uur.
We gingen koffie drinken. Geen straf, pal in de zon op het terras van de Auberge. Tegen half 12 keken we opnieuw naar een dichte deur. Na aanbellen werd er boven een raam geopend en verklaarde een meisje: ' hij is op de markt'.
Tja, dat moet natuurlijk ook gebeuren. En voorspellen hoe laat je dan je eigen nering opent is ook een kunst.
Tussen lezen in de zon en klusjes probeer ik te schilderen. Moeilijker dan tekenen, maar met een brede kwast heb je zo een witte verflaag gezet over het deel wat je niet bevalt. Zie twee versies van hetzelfde schilderij waarbij de eerste dus niet meer bestaat en ik over de tweede twijfel of er weer witte verf overheen moet.
En dan over de oorlog tussen Rusland en Oekraïne. Wat erover te zeggen is, is al geschreven. Ik lees de krant en huiver...
