kunst

Tussen felle buien en volle zon ben ik (naast veel lezen in de Napolitaanse romans) begonnen te schilderen aan het kraamtafereel. Maar ik maak niet alleen kunst, ik kríjg het ook. Vrienden uit Arlebosc waren zondag te eten en de kinderen hadden voor ons beiden een schilderij gemaakt. De sprong in hun niveau is opzienbarend, want de vorige tekeningen bestonden nog voornamelijk uit krassen. De jongste was vooral zeer content met zijn eigen maaksel. Dat het monster drie (3!) ogen heeft en een bloedende arm was wel bewijs van de enormheid van de afbeelding.  

Het is grappig om om te gaan met jonge kinderen. Die van ons belde dat hij een afwasmachine nodig heeft en hoe het zat met die aansluitingen. Een afwasmachine! Het gaat snel. Zelfs zijn studentenleven is hiermee wel definitief voorbij.

schilderen

Ik verheug me op schilderen volgende week. De spieramen moeten nog gemaakt door F. Het zal moeilijk zijn hem even uit zijn hak-, snoei-, en maaiwerk te halen en ik moet er nog doek opspannen (ik ga mijn laatste gordijnen eraan opofferen), maar dan kan ik los met het verbeelden van wat ik nu in mijn hoofd heb: F. in de beek, kraamtafereel van mezelf en een nieuwe danseres.

Op de foto niet mijn eigen atelier, maar dat van Peter deJong op de zolder van het oude huis van mijn zus. Zie ook www.peterdejong.mobi

Van de weers-voorspellingen is echter weer geen soep te koken.

Mijn app zegt 5 dagen vol regen daarna zon. F. zijn app beweert precies andersom.

We zullen zien. Ook binnenshuis is genoeg te doen.

 

De afspraken bij de specialisten zijn gemaakt. Ik heb mijn verlies alvast genomen (dan komt die nieuwe fotocamera wel volgend jaar aan bod om aan te schaffen) en stap blijmoedig de herfstvakantie in.

ziektekostenverzekering

Hoe het kan dat ik, ik die normaliter ben van de solidariteit, het afgelopen jaar heb gekozen voor het hoogste eigen risico weet ik niet, maar ik heb het wel gedaan. Laat ik dit jaar nu de meeste ziektekosten hebben!

Dit jaar heb ik tot dusver alleen aan medicatie al een groot deel van dat eigen risico betaald.

Deze week heb ik eindelijk, na interventie van de huisarts, een (telefonische) afspraak bij de allergoloog. Op de site van Rijnstate is een tekening te zien hoe het systeem van een DBC (diagnose behandelplan), en de declaraties in zijn werk gaat. Wat blijkt: als je in het ene jaar met een behandeling begint, vallen alle volgende afspraken in het volgende jaar op het eigen risico van dat eerste jaar.  Waarschijnlijk weet de lezer dit allang. Ik niet. Nou ja, eigen schuld, dikke bult. 

De huisarts verwees me ook door naar een andere specialist en ik zei dat ik geen haast had omdat ik een slechte verzekering heb (ik had de declaratiemethode nog niet gelezen). Bij Rijnstate staat een wachttijd van 100 dagen. 'Doe dat maar', zei ik, volgend jaar verzeker ik me beter. Maar nu bedenk ik dat ik beter dít jaar ook naar die specialist kan. Daarom ga ik alsnog vragen of ik de afspraak kan verzetten naar een andere aanbieder (wachttijd 60 dagen).

Ik haat het eigenlijk om zo berekenend bezig te zijn. Ik heb een systeem nodig waarin je niet egoïstisch kán zijn maar vanzelf sociaal bent. Ik verlang naar een systeem waar ik (veel) minder verdien, maar waar ziektekosten, openbaar vervoer en onderwijs gratis zijn. Nog maar eens goed naar de verkiezingsprogramma's kijken.

tomaten

Het wordt tijd dat ik de -eet- pagina van deze blog eens bijwerk want er is de afgelopen tijd zeker weer heel lekker gegeten. Met als laatste hoogtepunt mijn tomatenvoorgerecht (subliem!) bij Beaune (onderste foto), een bistrobar in Rozendaal waar we afgelopen zaterdag met vrienden aten. Tomaten blijken vaker een hoogtepunt in een menu. Terwijl misschien in eerste instantie salade caprese (tomaten, mozzarella, basilicum) bij je opkomt als je aan een tomatengerecht denkt, blijkt er veel meer mogelijk. De bovenste foto is een gerecht van 'Stadjochies' in Utrecht, waar ik met mijn zus at. Verschillende rassen tomaten op verschillende manieren bereid (heerlijk!). 

Het is niet echt meer het seizoen, maar tomaten zijn natuurlijk altijd volop verkrijgbaar in blik; gepeld of als puree. Dus voor de komende winter beveel ik je daarom mijn Harira aan, een Marokkaanse soep met voornamelijk kikkererwten, maar ook met een blikje tomatenpuree. Ook lekker!