ziektekostenverzekering

Hoe het kan dat ik, ik die normaliter ben van de solidariteit, het afgelopen jaar heb gekozen voor het hoogste eigen risico weet ik niet, maar ik heb het wel gedaan. Laat ik dit jaar nu de meeste ziektekosten hebben!

Dit jaar heb ik tot dusver alleen aan medicatie al een groot deel van dat eigen risico betaald.

Deze week heb ik eindelijk, na interventie van de huisarts, een (telefonische) afspraak bij de allergoloog. Op de site van Rijnstate is een tekening te zien hoe het systeem van een DBC (diagnose behandelplan), en de declaraties in zijn werk gaat. Wat blijkt: als je in het ene jaar met een behandeling begint, vallen alle volgende afspraken in het volgende jaar op het eigen risico van dat eerste jaar.  Waarschijnlijk weet de lezer dit allang. Ik niet. Nou ja, eigen schuld, dikke bult. 

De huisarts verwees me ook door naar een andere specialist en ik zei dat ik geen haast had omdat ik een slechte verzekering heb (ik had de declaratiemethode nog niet gelezen). Bij Rijnstate staat een wachttijd van 100 dagen. 'Doe dat maar', zei ik, volgend jaar verzeker ik me beter. Maar nu bedenk ik dat ik beter dít jaar ook naar die specialist kan. Daarom ga ik alsnog vragen of ik de afspraak kan verzetten naar een andere aanbieder (wachttijd 60 dagen).

Ik haat het eigenlijk om zo berekenend bezig te zijn. Ik heb een systeem nodig waarin je niet egoïstisch kán zijn maar vanzelf sociaal bent. Ik verlang naar een systeem waar ik (veel) minder verdien, maar waar ziektekosten, openbaar vervoer en onderwijs gratis zijn. Nog maar eens goed naar de verkiezingsprogramma's kijken.