Vandaag komt, voorlopig, een einde aan het hete weer. Heelijk om weer eens binnen te zitten. Ook de expositie is afgelopen en deze eindigde verrassend. Ik had aan Eliane, een van de exposanten, gevraagd wat de prijs was van een schilderij van haar dat me erg aansprak. Ze deed daar wat onduidelijk over, ik vroeg het zelfs voor een tweede keer, waarna ik dacht: 'laat maar zitten'. Op de vernissage sprak ze wel uit dat ze het heel leuk vond dat ik haar werk mooi vind. Haar werk werd door de meeste bezoekers niet erg gewaardeerd. Zij vielen vooral voor de hyperrealistische portretten van Pierre (naar foto's die hij van internet plukt) en de (ook superrealistische) stillevens van Jean.
Toen we gingen opruimen verraste Eliane me door, na te hebben gevraagd of ik het schilderij nog mooi vond (ja, natuurlijk) te zeggen dat ze het me cadeau gaf. Ik was ontroerd.
