Bij de kerk was een oude opgeknapte draaimolen het waard om bij stil te staan. Al was het maar om de (meest heel kleine) kinderen op paard, in auto'tje of koets te zien ronddraaien.
En natuurlijk is het geweldig dat ik meedoe aan de tentoonstelling in Arlebosc. Maar dan nu een krasje in het idyllisch leven hier. Ons (de kunstenaars) werd bij de eerste bijeenkomst gevraagd of we in de drie weken die de tentoonstelling zal duren twee middagen als suppoost konden dienen en iedereen zei natuurlijk ja. Maar ergens is een andere afslag genomen en vervolgens niet gecommuniceerd en sta ik voor vijf middagen ingepland. Uit mijn Moor tijd en daarna met de tassen weet ik hoe vervelend ik het vind om met klanten, in dit geval Franse bezoekers, om te gaan. Heel vervelend. Inmiddels heb inmiddels drie middagen overleefd. Nog twee te gaan...
Werk van de verschillende kunstenaars op een rijtje (niet volledig).
Mijn werk hangt wel geweldig op de oude gehavende en versierde muren.
Maar nog een smetje: met mijn gezondheid is altijd wel wat aan de hand. Mijn longen houden zich kranig (god zij dank) maar met mijn blaas heb ik weer van alles te stellen en de afwezigheid van Pilateslessen (een jaar niet kunnen doen) wreekt zich in de bekende rugpijn!
Maar, vanavond de vernissage van de expositie met wijn en chips en bekenden en vrienden. Ik neem aan dat dat heel leuk wordt.