Bijna net zo (in)spannend als twintig jaar geleden onze Franse huizenjacht was dit keer de zoektocht naar een andere auto. We reden al twaalf jaar een diesel Renault Clio. Eerst een fraaie rode met panoramadak, maar toen onze zoon die zes jaar geleden in de prak reed was er qua verzekering alleen een saaie grijze te krijg, zonder dat speciale dak. Goed, daar hebben we nog zes jaar mee rondgereden tot F. besloot dat het tijd was afscheid te nemen van een dieselauto. Hij had zijn zinnen gezet op een Clio hybride. Een elektrische is met onze frequente reizen naar Frankrijk niet handig en een plug-in met twee huizen, en dus twee noodzakelijke opladers, ook niet. Hybride dus. Maar zo'n Clio heeft mét accu een nog kleinere bagage-ruimte dan wat we nu hebben, dus ik maakte bezwaar. Daar werd naar geluisterd en de term Toyota Auris volgde. Mijn hart maakte een sprongetje want dit is een auto met een maatje meer, en daar houd ik van. Ik enthousiasmeerde dus waar mogelijk en de zoektocht ging verder met dit type.Vele bezoekjes aan dealers volgden met vele kopjes slappe koffie. Van Veenendaal en Ede naar Toyota Lauwmans in Arnhem. Vandaar naar Dordrecht Waalwijk, Raamsdonksveer, Tilburg en last but not least, want daar komt onze auto nu vandaan: Goudriaan, een dorp boven Gorinchem. Niet alleen de maat, maar ook de kleur is belangrijk. Van blauw (vond F. toch niet mooi genoeg) via bruin (viel mij toch tegen) stuitten we bij toeval op rood. In Dordrecht, waar we een bruine gingen bekijken stond op de parkeerplaats een rode en vroeg F.: 'Is dat niks?' Ik moest even schakelen maar werd snel enthousiast. Dus rood is het geworden. Ik hoef nu in ieder geval nooit meer bezorgd te zijn dat de bagage die we toch altijd weer naar Frankrijk heen en weer slepen niet zal passen. Met de achterbank naar beneden kunnen we 1658 liter bagageruimte vullen...
