Geplaagd door verkrampte borstspieren, waarschijnlijk opgelopen, vorige week, door het verf-werk waren die klachten, bijna over, gisteren weer verergerd door een forse Pilates-les en ik voelde ik me nogal zielig. Probaat middel is dan een wandeling. Daar worden trouwens ook alleen de benen mee belast en niet het bovenlichaam. Ik besloot naar de Intratuin te wandelen om daar te kijken naar een nieuw plaid voor de bank en een nieuw plastic kleed voor de keuken in Frankrijk. Doordat ik niet de kortste weg nam kwam ik pas 50 minuten later daar aan. Onderweg naar de plaid en het kleed (die er niet waren) kwam ik langs de koffiehoek. Ook Intratuin is met de tijd meegegaan en de koffiehoek zag er gezellig uit. Ik besloot er uit te rusten met een latte Machiata (tja, ook daar).
Intratuin heeft een nobele missie en heeft heel veel mensen in dienst met een afstand tot de arbeidsmarkt. Ik moest er even aan wennen dat de bestelling van degene die voor me in de rij stond een goed kwartier duurde. Ik wachtte (niet heel geduldig), onderwijl ook de clientèle (iedereen 60+) bekijkend en daar niet persé vrolijk van wordend.
Wel vrolijk werd ik uiteindelijk van mijn uitstekende latte met een troost cannoli. Er lagen tijdschriften om door te bladeren en na het obligate VT Wonen pakte ik de Elsevier om even uit mijn bubbel te kruipen. Interessant. Vaker doen!
